Tijdens de jaaropening in het Beatrixtheater won Marlou de Kuiper de HUgenotenprijs. De opleidingsmanager van de Master Innovatie in Zorg en Welzijn ontving de prijs voor haar innovatieve denken en doen. ‘Ik heb geluk met mijn collega’s.’
De HUgenotenprijs is een jaarlijkse prijs voor iemand die veel betekent voor de HU Gemeenschap en de samenleving. Marlou de Kuiper werkt als opleidingsmanager voor de Master Innovatie in Zorg en Welzijn en is al sinds 1998 actief bij de HU-faculteit gezondheidszorg.
De HU als thuis
Tineke Zweed, lid van het college van bestuur, reikt de HUgenotenprijs traditiegetrouw uit tijdens de jaaropening voor alle medewerkers van de HU. Na het applaus spreekt ze De Kuiper toe: ‘Toen ik jou eerder deze maand sprak, vond jij dat wij vooral moeten benadrukken dat dit geen individuele prijs is. Jij vindt het een teamprestatie.’
De Kuiper ontving dit jaar al een prijs van The International Foundation for Integrated Care. Ook werd ze geridderd in de Orde van Oranje-Nassau. Zweed: ‘Hoe trots mogen wij zijn toen je vertelde dat deze prijs, HUgenoot worden, eigenlijk de mooiste is. Want de HU is jouw thuis.’ De Kuiper pinkt een traantje weg.
Zweed leest de laudatio: ‘Ze stond aan de wieg van twee nieuwe masteropleidingen en heeft de overtuiging om elke patiënt de best mogelijke zorg te geven. Inmiddels is ze ook gevraagd om bij te dragen aan de WHO. Ze stimuleert docenten om op borrels te delen over hun kennis, ze denkt mee over nieuwe digitale systemen en is gewaardeerd lid van de HU Gemeenschap.’
‘Geen verdiensten maar geluk’
Ontroerd neemt De Kuiper een kristal en een bos bloemen in ontvangst. ‘Elke dag weer stel ik de vraag: Hoe kunnen we voor die studenten het leven beter en betekenisvol maken? Vier weken geleden brak ik mijn arm. Opnieuw bedacht ik hoeveel geluk ik heb gehad dat ik hier kan staan. Succes is geen kwestie van verdiensten maar van geluk hebben. Lieve ouders, genoeg geld en een goede gezondheid, om maar iets te noemen.’
Kuiper vervolgt: ‘Het grootste geluk dat ik heb zijn mijn kinderen en kleinkinderen, maar ook vooral mijn collega’s. Ik hoop dat ze even willen gaan staan zodat iedereen ze kan zien.’ De Kuiper en haar collega’s krijgen een applaus. Deze HUgenoot blijft nog heel lang betrokken bij de HU, dat is duidelijk.
