Student en reddingswerker Maurits Heukensfeldt Jansen (23) begeleidt de komende twee weken vluchtelingen naar de Griekse kust, als zij op de boot zijn gestapt vanaf Turkije. Zijn eerste week zit erop. Wat ziet hij allemaal?
Bizar, noemt Maurits de situatie – die van hem en van vluchtelingen. Vorige week woensdag kreeg de HU-student digitale communicatie en media een oproep van Stichting Bootvluchteling om te komen helpen. Nog geen twee dagen later vliegt hij naar Lesbos. ‘Een half uur voordat mensen aan land komen, kunnen wij hulp bieden op zee. Soms betekent dat het overgooien van een flesje water maar het is vooral het geruststellen van inzittenden.’
Maurits vertelt over de paniek die heerst onder vluchtelingen – vaak zestig per boot. ‘Ze hebben geen idee wat ze kunnen verwachten aan de overkant. Huis en haard zijn achtergelaten, sommigen zonder bezittingen. Zodra wij er zijn is de paniek snel weg. Vaak volgt dan applaus.’
Het werk is een heuse ‘eyeopener’, vindt de student. In de auto vanaf Lesbos, op weg naar de kust, vertelt hij over de telefoon dat voorheen door de Stichting Bootvluchteling alleen vanaf de kust werd geholpen. ‘Inmiddels hebben ze een snelle ribboot waarmee we de zee op gaan. Als ik een boot aantref, hebben mensen al een tocht van tweeënhalf uur erop zitten. Daarvoor hebben zij zich dagen verscholen in bosjes in Turkije zonder eten of water, wachtend totdat de mensensmokkelaar de boot klaar heeft.’
Het is heel indrukwekkend, voegt hij hier aan toe. Maar nog niet heel heftig, gelukkig. ‘Een noodgeval is er nog niet geweest. Als een boot kapseist hebben we niet eens genoeg capaciteit om iedereen te redden. Ik hoop dat we dat doemscenario niet gaan meemaken.’
Voordat Maurits naar het Griekse eiland vloog, liep hij fulltime stage bij een creatief bureau. In combinatie met twee weken vakantie, was een week extra vrijaf geen probleem. Hij kwam op het idee doordat zijn zus al vluchtelingen hielp op de Servische grens. Dat wil ik ook, dacht hij. Toen er een oproep kwam voor gecertificeerde reddingswerkers, twijfelde de student geen moment. ‘Dit is mijn kans’, vertelt hij.
Desondanks is het worstelen met de situatie. ‘Iedereen zegt wel Welcome in Europe, you'r safe now, maar hier begint het pas. Vanaf het water worden vluchtelingen opgevangen en naar massakampen gereden. Mannen die goed te been zijn, moeten lopen. Zo’n 2000 mensen per dag worden daar opgevangen. Na registratie worden ze op de boot naar Athene gezet. Daar gaan ze opnieuw in kampen. Heftig vind ik dat. Ik heb mijn steentje op deze manier bijgedragen, wat er verder moet gebeuren is niet aan mij. Het ligt bij de politiek, niet bij vrijwilligers.’
Meer informatie over vrijwilligerswerk? Kijk op Stichting Bootvluchteling wat jij kan doen
