We troffen Ad Franzen, vuilnis prikkend op de grasveldjes aan Padualaan en Bolognalaan. Ad was Docent van het Jaar in 2012 en jarenlang Trajectum-columnist.
Waarom prik je afval?
‘Je bent lekker buiten in de natuur. Het ruimt direct op. Je kunt je verstand even op nul zetten en je concentreren op dit simpele klusje.’
En hoe bevalt het om met pensioen te zijn?
‘Het leukste is dat je zelf over je tijd kunt beschikken. Ik kan gaan en staan waar ik wil, hoef niet meer op de klok te kijken of te stressen of het werk wel afkomt. Geen oneindig lange beoordelingsformulieren invullen voor de stagebeoordeling of allerlei computerwerk.
Tegelijkertijd kan je het gevoel krijgen dat je leven nutteloos is geworden. Ik moet zelf actief op zoek naar sociale contacten want alle contacten verbonden met het werk vallen weg. Ik mis de contacten met studenten en collega’s, de prettige sfeer in lessen en op de werkvloer.’
Ad heeft niet zomaar ‘even’ aan de hogeschool gewerkt. Hij begon al in 1986 bij de HEAO, die later is opgegaan in de HU. In 2017 werd hij gedetacheerd naar de Universiteit van Amsterdam. Het jaar daarop volgde de twee ‘laatste’ klassen voor zijn pensioen. En in april vorig jaar gaf hij toch nog twee maanden les voor een onderzoeksmodule. Per mail (want bellen gaat als slechthorende lastig) laat hij weten hoe zijn vak is veranderd.
‘In het begin was ik een ‘traditionele docent’ Wiskunde en Statistiek. Ik legde veel uit en maakte opgaven voor. Later veranderde het beroep en werd ik meer coach en begeleider van het leerproces. Van 2012 tot 2017 gaf ik beginnende docenten een driedaagse training: “hoe overleef ik in het onderwijs aan de HU?”. Daarnaast heb ik veel studenten geadviseerd bij het opzetten van onderzoek.’
Welk beeld heb je als je terugdenkt aan de HU?
‘Ik zie vooral een grote kennisfabriek, bestaande uit heel veel verschillende eilandjes van opleidingen met allemaal hun eigen cultuur. Jammer genoeg is de balans te veel doorgeslagen naar online leren. Face-to-face contacten zijn heel belangrijk voor studenten. Uit de contacten die ik nog heb met studenten hoor ik vaak dat zij meer onderwijs binnen het gebouw willen.’
Voor die studenten heeft hij nog wel tips paraat: ‘Leer zoveel mogelijk mensen kennen. Probeer samen te studeren, ga niet direct na je college naar huis en maak samen iets bijzonders van je studietijd – want voor je het weet is het voorbij.’
En oudere studenten adviseert hij om vooral zoveel mogelijk stage te lopen. ‘Ga op een toekomstige werkplek kijken of jij je er thuis zal voelen. Zo voorkom je dat je na het afstuderen pas ontdekt dat je het beroep eigenlijk niet leuk vindt.’
Tot slot: Waar ben je zelf nu het drukst mee?
‘Het analyseren van bridgeproblemen, het schrijven van mijn boek en binnenkort weer een onderwijsklus van twee maanden aan de UvA.’
Kortom: een gevuld bestaan, het afval prikken zou er wel eens bij kunnen inschieten.
