De maandelijkse column van Willem Spork, student Journalistiek.
Thuis, in mijn studentenkamer, heb ik een kastje. Van de buitenkant lijkt het een heel normaal kastje. Hij is wit, met mooie deuren. Staat op vier poten en op het oog lijkt het een prima kastje. Hij past perfect onder de gootsteen. Echt zo’n kastje voor je toiletspullen of schoonmaakmiddel. Dat kastje heb ik al een tijdje en niemand die er nog naar omkijkt. Weten zij veel dat het kastje een groot geheim met zich meedraagt. Een geheim dat maar weinig mensen kennen, want daar is het een geheim voor. Ik schaam me er ook voor, want netjes is het niet.
Als student heb je weinig tijd. Je vliegt van college naar college, moet daarna nog even naar de vereniging, vervolgens dient er gedronken te worden en tot slot wil je een beetje slaap pakken. En wacht, tussendoor moet je nog eten, ook belangrijk.
Laat nou net daar het probleem zitten. Want wat je vies maakt, moet je ook schoonmaken. Daar heb ik dus dat kastje voor. Ik wil gewoon geen troep in m’n kamer (surprise, niet mijn sterkste punt) en ik ben te ‘druk’ om de vaat te doen. Dus dames en heren, in dat mooie witte kastje staat mijn verzamelde, smerige vaat.
Je ziet het al aankomen. Eens in de paar weken heb ik dus geen borden meer en moet ik er wel aan geloven. Dan trek ik vol weerzin de deurtjes open. De deurtjes die alles netjes verborgen hielden. De deurtjes die ook steun bieden aan de grote stapel teringzooi. Dus flikkert de hele kolerebende over m’n vloer. Ik boos. De borden stuk. Ik opgelucht, want nu hoef ik die tenminste niet meer af te wassen. Eind goed, al goed en ik ben een geheim lichter.
Vertel, wat is jullie studentengeheim?
