Gisteren zocht ik de Millennium doelen weer eens op. Ik ken ze niet uit mijn hoofd. Ze moeten bereikt zijn in 2015. Nog geen vier jaar meer te gaan. Ik vraag me af of überhaupt één van de acht doelen gehaald gaat worden. Als je alleen al kijkt naar de explosieve groei van de wereldbevolking. Op een voor ons onmenselijke manier heeft decennia geleden de Chinese regering een één-kind-wet aangenomen die er wel voor gezorgd heeft dat er nu een paar honderd miljoen mensen minder op aarde wonen.
Maar in de ontwikkelingslanden gaat de overbevolking rustig door. Voor de yuppen lijkt het een statussymbool om meer dan twee kinderen te nemen. Als men er niet te oud aan begint dan het liefst drie of vier. Vroeger waren het de religieuze gezinnen met veel, tussen de zes en nog meer kinderen. Nu zegt men dat het de allochtonen gezinnen zijn met veel kinderen. Vandaar soms geluiden om als tegengewicht autochtone kinderrijke gezinnen te stimuleren.
Wij moeten echter minder kinderen per gezin stimuleren. Afnemende of zelfs geen kinderbijslag bij drie of meer kinderen. Als de politici de vergrijzing op lange termijn willen tegengaan en kleinere klassen voor het onderwijs willen, dan zijn dit te overwegen maatregelen.
