Bergen kritiek kreeg de referendumcommissie te verwerken rondom het Oekraine-referendum. Maar commissielid en HU-lector Reint Jan Renes kijkt er met veel plezier op terug. Hoewel: 'Ik ben zelfs met mijn eigen tweets voorzichtiger geworden.'
Toen Renes, lector crossmediale communicatie in het publieke domein, werd benoemd in de referendumcommissie voelde hij dat vooral als een erkenning van zijn vakgebied: communicatie. En nog steeds ziet hij dat zo. Al was er nu niet meteen de ruimte om een enorm stempel te drukken op de taken die de commissie had. Daarvoor kwam het Oekraine-referendum te vroeg en te snel.
Renes: 'Het is knap hoe de organisatie van dit referendum in korte tijd is neergezet. Maar het werk van de commissie gaat verder dan dit ene referendum. En dus kunnen we hierop voortbouwen. En kunnen we bijvoorbeeld kijken hoe we de communicatie slimmer kunnen inrichten. Daar ontstaat nu ruimte voor.'
WC-papier
Maar raakte hem al het gedoe er rondomheen dan niet? De ophef over de manier waarop de commissie de subsidies verdeeld had? En dan vooral het rumoer rondom het wc-papier volgedrukt met argumenten om tegen te stemmen? Renes blijft er nuchter onder. 'We hebben het geld verdeeld vanuit vertrouwen, niet vanuit wantrouwen. Daarbij hanteerden we globaal een toetssteen dat alle initiatieven het debat moest stimuleren. En in principe is dat er ook uitgekomen. Ook bij die man van het wc-papier. Die heeft in alle talkshows gezeten en dus een enorme free publicity bereikt.'
Maar raakte hem al het gedoe er rondomheen dan niet? De ophef over de manier waarop de commissie de subsidies verdeeld had? En dan vooral het rumoer rondom het wc-papier volgedrukt met argumenten om tegen te stemmen? Renes blijft er nuchter onder. 'We hebben het geld verdeeld vanuit vertrouwen, niet vanuit wantrouwen. Daarbij hanteerden we globaal een toetssteen dat alle initiatieven het debat moest stimuleren. En in principe is dat er ook uitgekomen. Ook bij die man van het wc-papier. Die heeft in alle talkshows gezeten en dus een enorme free publicity bereikt.'
Kortom: persoonlijk raakte hem de ophef niet. Wat niet wegneemt dat de kritiek hem aan het denken zetten: wat kan beter, wat moet anders. Bovendien vond hij de aanloop naar het referendum 'heel fascinerend.’
Integriteit
'Ik heb van binnenuit kunnen zien hoe de media een verhaal maken. Hoe er vanuit een en dezelfde bron uiteenlopende versies ontstaan. En hoe politieke partijen het referendum voor hun eigen karretje wisten te spannen. Ik ben wetenschapper en het is heel gemakkelijk om onderzoek te doen. Maar nu doe je mee. Nu weet je hoe weerbarstig de praktijk is. Zoiets zou iedere wetenschapper moeten proberen mee te maken.'
En zijn belangrijkste les? Die zit toch vooral in de rol van de media. 'Als je ziet hoe zorgvuldig en met alle integriteit ergens aan wordt gewerkt en wat voor karikatuur dan in de media ontstaat, is dat verbazingwekkend. Ik merk dat ik zelfs met mijn eigen tweets ook wat voorzichtiger ben geworden. Terwijl ik toch altijd benadruk hoe belangrijk social media zijn in de communicatie. En ik kijk nu ook kritischer naar krantenberichten over dat het in Den Haag niet deugt. De nuance is vaak veel groter.'
