Op de dag dat Meral van Leeuwen (26) de deur van haar kamertje in het studentencomplex IBB voor de laatste keer achter zich dicht trok, kreeg ze een geniale ingeving. Het idee voor een boek over het fenomeen IBB was geboren.
Je bent bedenker, projectleider, oprichter en auteur van het IBB-boek. Een hele mond vol.
‘Haha, dat klopt. Ik heb het boek bedacht en heb verder niemand in dienst.’
Daarnaast ben je ook geograaf. Wat maakt het IBB vanuit dat oogpunt zo mooi?
‘Wat het IBB zo mooi maakt, is dat het niet af is. Het komt niet uit een boekje of showroom. Dat maakt het gebouw zo bijzonder.’
Wat zijn je plannen voor het boek?
‘Ik ga meer oud-bewoners van het complex interviewen, die daar in de jaren tachtig en negentig hebben gewoond. Daarnaast ga ik de archieven verder uitspitten.’
Wat is het opmerkelijkste verhaal dat je tot nu toe hebt gehoord?
‘Het is opmerkelijk dat iedereen eigenlijk hetzelfde verhaal vertelt. Ze hebben allemaal met veel plezier in het IBB gewoond ondanks het niet zo beste imago. Maar de opmerkelijkste persoon die ik heb geïnterviewd is Edwin, een blinde man, die er al 25 jaar woont. Edwin heeft een gevoelig gehoor waardoor hij soms last heeft van de huisfeesten.’
Wat heeft het studentencomplex voor jou betekend?
‘Het IBB heeft mij een mooie studententijd met veel gezelligheid bezorgd. Ik kon daar mijzelf zijn. De verhuizing was dan ook wel even slikken, maar ik ben blij dat ik nu in mijn grotere woning wakker word.’
