Waarvoor heb je de prijs gekregen?
‘Door mijn werk voor stichting Bayanihan en omdat ik als migranten vrouw een bijdrage heb geleverd aan de positieverbetering van Filippijnse vrouwen. Ik ben een Filipina die in Amerika gewoond heeft en nu in Nederland woont. Dit jaar was het thema van de award dochter en vader(s). Mijn vader heeft me altijd geïnspireerd om maatschappelijk bezig te zijn. Hij was mijn voorbeeld. Zelf was hij sociaal bewogen en heeft mij altijd gestimuleerd om voor mijn overtuigingen te vechten. Bij ons thuis werd zelfstandigheid en emancipatie erg gewaardeerd.’
Wat is stichting Bayanihan?
‘Een stichting die vrouwen helpt zich aan te passen aan de Nederlandse cultuur zonder hun eigen identiteit te verliezen. Deze vrouwen kunnen een beroep doen op Bayanihan als ze kampen met psychosociale, emotionele, culturele of juridische problemen. Ik ben één van de oprichters van deze stichting. We vormen een groot vrijwilligersnetwerk. De vrouwen die wij opvangen, zijn niet gewend om mondig te zijn. Wil je het hier in Nederland redden, dan moet je mondig zijn. Vaak zie je dat hoog opgeleide vrouwen werk doen beneden hun niveau. Dit proberen we te voorkomen door goede voorlichting te geven. Gelukkig krijgen vrouwen de laatste jaren betere posities.’
Hoe worden ze mondig?
‘Ik ben bezig met een groep van Bayanihan in Rotterdam en begeleid een project over veiligheid en rechten daar. We willen activiteiten organiseren in kleine groepen waarbij vrouwen door zingen, kleuren en misschien acteren leren wat hun rechten zijn, zodat ze niet langer worden uitgebuit of mishandeld.’
Ben je blij met de prijs?
‘Ik ben er heel blij mee en natuurlijk trots en vereerd. Uit de twaalf mensen die voorgedragen waren, werden er drie genomineerd, waaronder ik. Dat kon ik al bijna niet geloven. Toen ik als winnaar uit de bus kwam, voelde ik me enorm trots en dacht “ik ben echt een kind van mijn vader”. Ik probeer een inspiratie te zijn voor andere Filippijnse vrouwen.’
Natasja van Kessel
