Lactatiedeskundige, wat is dat?
Nou, deskundige, zo mag ik me niet noemen. Het is lactatiekundige. Kort gezegd ben ik opgeleid om vrouwen die borstvoeding geven professioneel te begeleiden.
Opeens weet je het: ik word lactatiedeskundige…
Dat is gekomen omdat ik zelf, negen jaar geleden, moeder ben geworden. De kennis en ervaring die ik tijdens mijn voedingsperiode heb opgedaan, wil ik graag overbrengen op jonge moeders. Naast lactatiekundige, ben ik ook nog werkzaam als research-verpleegkundige voor longziekten. In deze functie ben ik vooral bezig met mensen die in hun laatste levensfase zitten. Dat is wel een rare tegenstelling; voor lactatiekundige heb ik juist met nieuw leven te maken. Misschien zoek ik onbewust naar die balans.
Komen kersverse moeders automatisch bij jou terecht?
Nee, daar kiezen vrouwen zelf voor. De meeste lactatiekundigen werken in ziekenhuizen. Ik heb een eigen praktijk. Daarin ben ik tamelijk uniek in Nederland. Overigens, de meeste vrouwen kloppen bij mij aan als ze nog zwanger zijn. Dus vóórdat er borstvoeding gegeven wordt. Ik geef ze dan voorlichting, zodat ze, als het zo ver is, er goed mee om kunnen gaan.
Dat is toch een kwestie van niet nadenken, maar doen?
Over het algemeen wordt er gedacht dat het allemaal vanzelf gaat, maar er kan van alles fout gaan. Veel vrouwen gaan bijvoorbeeld door terwijl het pijn doet. Niet handig en vooral niet nodig. Jonge moeders kunnen zich hierdoor onzeker voelen en er zelfs voor kiezen om helemaal geen borstvoeding meer te geven. Dat is alleen maar zonde.
Waarom is dat zo zonde?
Iedereen weet dat borstvoeding gezond is. Niet alleen voor het kind, maar ook voor de band tussen de moeder en de baby. Door het voeden, bouw je die meteen op.
Wat voegt de opleiding van de HU toe?
Dat kan ik niet zo goed benoemen, omdat de opleiding deeltijd is en je de rest van de tijd in de praktijk werkt. Het belangrijkst is dat ik nu een diploma heb.
Jasmijn Masius
