We worden steeds vaker geconfronteerd met feiten. Overspoeld is misschien een beter woord. Ongeacht het medium. Teevee, kwaliteitskrant, Metro of internetnieuws; steeds vaker feiten.
Of het nu een nieuwsfeit is of bewijs voor de kwaliteit van een wasmiddel of rimpelverdwijncreme, het lijkt er niet toe te doen, als het maar gebaseerd is op feiten.
Op zich is er met feiten natuurlijk niet zoveel mis, behalve dan dat elk feit op verschillende manieren uit te leggen is en dat elk cijfer net zo manipunabel is als een politicus.
Feiten presenteren kan op zich geen kwaad, alleen met de toename van feiten ontstaat tegelijkertijd een ernstige afname van meningen. En dat is erg jammer.
Meningen namelijk zijn veel waardevoller, minder manipunabel, eerlijker dan feiten. Met meningen kun je iets. Beamen of bestrijden bijvoorbeeld. Meningen mag ook iedereen hebben, terwijl presentatie van feiten voorbehouden lijkt aan bepaalde individuen of groepen.
En als er dan al meningen worden geuit, lijkt dat steeds vaker alleen dan toegestaan, als die mening gebaseerd is op feiten. Bah, bah, driewerf bah!
Ik wil zo graag meningen horen. Ongenuanceerd, uitgesproken, confronterend, onzinnig, met weglating van alles dat maar een beetje op een feit lijkt. Zijn we bang voor meningen, of weten we ‘het’ gewoon niet meer?
Feit is dat er steeds minder meningen zijn, want zeg nu zelf: een mening gebaseerd op feiten is toch eigenlijk geen echte mening.
