Hoe denken studenten over docenten? Plus de vraag: wat moet er veranderen aan de HU? Een serie interviews, met in de zesde aflevering: Marc Hensbergen studeert verpleegkunde en zit in zijn afstudeerjaar. Hij vertelt over onvoorbereide docenten, hoe zwaar het vakgebied is en het verlies van twee klasgenoten.
Wie was je beste docent en waarom?
‘Dat is voor mij Mark Remmel. Hij onderwijst in communicatieve vaardigheden en wat hem bijzonder maakt is zijn deskundigheid en waardevolle werkervaring. Ik bewonder de manier waarop hij dat laat terugkomen in de betrokkenheid met zijn studenten. Ik voel me bij hem gehoord, hij luistert naar de studenten en past zijn lessen en advies op hen aan.
Hij motiveert mij door aan te sluiten op mijn situatie, vanuit zijn eigen werkervaring. Hij kan mij voorbeelden geven en weet echt wat ik meemaak, waardoor ik nieuwe inzichten in verschillende situaties krijg.’
Wat zou je willen veranderen aan de Hogeschool Utrecht als je de baas was?
‘Nou, betere en tijdige communicatie, over roosters, toetsen, eigenlijk alles. Ik zou ook het onderwijs nog meer aansluiten op behoeftes en interesses van studenten. Je hebt in de zorg natuurlijk veel verschillende richtingen: het ziekenhuis, de wijkverpleging en bijvoorbeeld de psychiatrie. In het huidige onderwijs krijg je overal les over, maar er zijn ook studenten die al duidelijk weten welke richting zij op willen en behoefte hebben om zich daarin te verdiepen.’
Denk aan je slechtste docent, wat doet hij verkeerd?
‘Onvoorbereid in de les komen, er is niets wat mij meer stoort. Al helemaal als wij de les hebben voorbereid, ons hebben ingelezen en de casus bestudeert zodat wij inhoudelijke vragen te kunnen stellen. Als iemand daar geen antwoordt op heeft, stoort mij dat. Ik heb een docent meegemaakt die geen werkervaring had in de zorg, waardoor de vertaalslag van de theorie naar de praktijk niet gemaakt kon worden. Het bleef daardoor bij een hele theoretische en abstracte les, waarbij niemand zich kon voorstellen hoe dit terugkwam in de praktijk.
Ook knap ik op docenten af als zij alles theoretisch houden. Verpleegkunde is namelijk een praktisch vak. Het mooiste is als een docent de theoriekennis terug kan laten komen in een voorbeeld uit de praktijk. Als docenten dat niet doen, wordt het voor mij lastig om de stof goed te begrijpen.’
Welk groot misverstand heerst erbij docenten over studenten? Of is dat er niet?
‘Poeh, ik heb dat eigenlijk nog nooit ervaren. Docenten hebben vaak zelf werkervaring in de zorg waardoor zij weten dat het een zwaar beroep is, zeker om te leren. De stages vragen bijvoorbeeld erg veel van de studenten, maar dat werd altijd goed begrepen.’
Ben je wel eens woest of verdrietig geweest tijdens een les? Of juist heel blij? Hoe kwam dat?
‘Ik heb een aantal erg verdrietige lessen gehad. Voor ik aan de studie begon, kwam ik net van het VWO af. Ik werd geplaatst in een klas met oudere studenten. Sommigen hadden al een studie hiervoor gedaan en meer levenservaring. De klas, van vijftien man, was erg hecht. In mijn tweede jaar is er een klasgenootje onder trieste omstandigheden overleden. We hebben toen op school een bijeenkomst gehouden en dat was heel droevig. Een week later speelde hetzelfde zich af bij een andere klasgenoot die de bijeenkomst nog bij had gewoond. Het crisisteam is er vanaf dat moment bij betrokken geraakt en bood ons steun in die moeilijke tijd.’
