Huib de Zeeuw is docent aan de opleiding Journalistiek. Zijn column verschijnt om de week bij Trajectum.
Vlak voor de voorjaarsvakantie hoorde ik een aantal studenten klagen dat die onderwijsluwe week helemaal verkeerd valt. Net begonnen aan een nieuw semester en dan gelijk een week vrij. Weg ritme.
Ik kan het mij helemaal voorstellen.
Zelf was ik wel toe aan vakantie. De start van februari is hectisch. Het afronden en beoordelen van de vakken uit het eerste semester en het voorbereiden van het nieuwe semester. Studenten ronden hun stages af zodat ik best wat tijd kwijt ben met stagebezoeken en de eindbeoordeling. Al die verschillende werkzaamheden bezorgen me een vol hoofd.
Dus ik heb het er flink van genomen en ben met mijn vrouw naar Zanzibar gegaan. Het is geen voor de hand liggende vakantiebestemming. Maar wil je de zon opzoeken in februari? En hou je van adembenemende zonsondergangen, witte stranden, snorkelen tussen kleurrijke vissen en zwemmen met dolfijnen? Dan is dit wel wat.
De paradijselijke omgeving contrasteert alleen enorm met het gewelddadige verleden van het eiland. Ik wist daar weinig van af en had als reisgids De Zanzibardriehoek van historicus Martin Bossenbroek meegenomen. Het is een enorme aanrader (ook als je geen reis naar Zanzibar kan of wilt betalen).
Zanzibar was eeuwenlang een knooppunt van de slavernijhandel in Oost-Afrika. Pas in 1897 werd die verboden. Naast het labyrint van talloze smalle steegjes in Stone Town leidde gids Arnold ons rond naar een ondergronds hok van nog geen twintig vierkante meter groot.
Daar werden ruim zeventig slaven vastgehouden, voordat ze op het marktplein werden verkocht aan Arabische plantage-eigenaren. In het midden van de kelder een diepe geul waar de mannen en vrouwen uit de binnenlanden van Afrika hun behoeftes moesten doen.
‘We moeten dit verhaal blijven vertellen’, vond Arnold. ‘We mogen deze geschiedenis niet vergeten’. En daar help ik als docent graag aan mee. Nu alleen nog uitvogelen hoe ik er het beste over kan vertellen.
