Laurien (20, eerstejaars Human Resource Management), woont op de Cambridgelaan in de Uithof. Ze moest haar vorige kamer uit, en wilde na 25 hospiteeravonden haar zoektocht opgeven. Maar precies bij de laatst geplande avond kreeg ze goed nieuws. Gelukkig maar, want anders moest ze ruim twee uur reizen. Nu kan ze bijna rollend naar college.
Woont er sinds: anderhalf jaar
Betaalt: €365,-
Krijgt daarvoor: 18m2
Laurien heeft niet veel gedaan om haar kamer persoonlijk te maken. Oké, haar eigen spullen erin gezet dan. Het meeste komt van de IKEA, HEMA, of ze heeft het gekregen.
Een echte stijl moet ze nog creëren. Ze houdt van het wit en hout op haar kamer. Ze is goed in rommel maken, en dan is een rustige basis wel zo prettig. Gelukkig is ze ook goed in opruimen.
Veel mensen lijkt het maar niks om in de Uithof te wonen, maar Laurien heeft het prima naar haar zien. Ze houdt van het uitzicht, heeft een grote kamer, woont lekker dichtbij de Hogeschool én krijgt huurtoeslag. Wel wordt haar kamer snel stoffig en moet ze ver fietsen voor de boodschappen. Nou ja, daar wordt ze creatief van.
Laurien is erg actief binnen haar vereniging AEGEE. Volgend jaar gaat ze in het bestuur. Het gaat wel ten koste van haar studie, maar ach: het staat wel goed op haar CV.
Een paar stickers zaten al jaren op de deur voor ze er ging wonen, en haar huisgenoten vroegen zich al die tijd af wat AEGEE nu is. Nu zijn ze er eindelijk achter.
Laurien zit graag in de gemeenschappelijke woonkamer, waar niet vaak feestjes zijn, want ze houdt niet van troep en mensen die dingen kapot maken. Dan gaan ze maar lekker weg. Gezelligheid vindt ze wel bij AEGEE.
Het állerliefst chillt ze op haar bed. Hier kan ze lekker voor het raam in de zon liggen. De zon staat op het einde van de dag op haar kamer, wat ze heel relaxed vindt.
Ze heeft een goede band met haar huisgenoten, maar op haar kamer heeft ze alle privacy die ze nodig heeft. De deur kan op slot en het is niet gehorig. In de hal hoor je wel alles. Soms ook op een manier, die je liever niet van elkaar hoort.
Laurien deed een poging tot tuinieren, maar dat was niet zo geslaagd. De plantjes zijn dood en niet meer te redden.
Over tien jaar hoopt Laurien dat ze eens een leuke vent is tegengekomen en wie weet hoort daar dan ook wel een kind bij. Huisje, boompje, beestje, dus. Alhoewel reizen haar ook wel wat lijkt. Of een master, want alleen een bachelor is ook wat karig. Eigenlijk heeft ze geen idee. Ze ziet het wel.
