Nog steeds is niet alles bekend over de aanval van 80 Amerikaanse commando’s op het drie verdiepingen tellende huis van Osama Bin Laden in Abbottabad (Pakistan). Er was één hond bij. Het was een Duitse of een Mechelse herdershond. Net als die andere eerste feiten, lees ik dit weer in The New York Times. Je zal zien dat onze journalisten dit overnemen en Martin Gaus mag in een praatprogramma komen uitleggen dat honden zo veel beter dan mensen bommen kunnen traceren.
Alle gesprekken lijken niet te gaan over de kernvraag, maar over bijvoorbeeld het wel of niet laten zien van beelden die aantonen dat Osama Bin Laden echt dood is. Moeten we de Amerikanen geloven, net zoals bij de precisie bombardementen tijdens de Golfoorlog, waar iedereen in het begin ook is voorgelogen? Er blijven veel vragen onbeantwoord. We speculeren alleen maar.
Weinig hoor ik over die cruciale vraag, waarom de rechtschapen Amerikanen (die al eens weigerden verantwoording af te leggen aan het Internationaal Gerechtshof in Den Haag) überhaupt de onbewapende Osama Bin Laden hebben doodgeschoten. Heeft ieder mens niet het recht om zich te verdedigen? Als het pragmatisch beter uitkomt, is het volgens de Amerikaanse wet blijkbaar geoorloofd iemand dood te schieten.
