Al eind vorige eeuw zag je de opkomst van particuliere scholen, waarvan het Lusac een van de bekendste is. Het ging goed met Nederland en ouders hadden geld om aan hun kinderen te besteden. Juist als de schoolrapporten achterbleven bij de verwachtingen van de ouders, of als hun kind een drop-out dreigde te worden.
Waar het reguliere onderwijs om vraagt (pecunia), krijgt het particuliere onderwijs. Daar is geld. De klassen zijn kleiner en is er meer aandacht van de docent. Resultaat: meer leerlingen halen hun diploma. Ouders betalen grif 8 à 10.000 euro per jaar voor hun kind. Vaak zijn er nog leuke buitenlandse trips en wordt het een onvergetelijke schooltijd. Neem het TIO, met inmiddels vijf vestigingen in ons land of het NCOI, dat zich de grootste hogeschool voor werkend Nederland noemt. Beide instituten bieden een Bachelor diploma in drie jaar aan.
En wij maar in debat met staatsecretaris Halbe (maatregel) Zijlstra. Gisteren hoorde ik Loek Hermans, ex-minister van OC&W op de radio en televisie steeds maar om de vraag heen draaien waarom de regering bezuinigt. De man die in het kabinet Kok de BAchelor-MAster structuur introducerde, zei steeds maar weer: “U ziet het verkeerd. We verschuiven alleen maar budgetten.” An me hoela.
