Gisteren schreef ik al dat ik terug zou komen op wat Wim van der Plas (nu pensionado) vertelde in zijn afscheidsrede. Ik doe dat in twee keer, want het is jammer om zijn anekdote in te korten. Wim is aanhanger van de aan de kant gezette lector van de faculteit Educatie, Hans Jansen, die nu endowed professor of pedagogical innovation and ethics is aan de University of the West of England. Beiden zijn geen aanhanger van de huidige schoolsystemen.
Wim vertelt aan het begin van een cursus dat hij alleen geïnteresseerd is in studenten die iets willen leren, niet in studiepuntenjagers. Want anders kunnen ze die punten na de les wel even komen halen. “Haha”, zeiden de studenten. Wim zegt dat het belangrijkste is dat ze twee boeken grondig moeten bestuderen voor een pittig meerkeuze tentamen.
Dat tentamen eindigt met veel onvoldoendes, ondanks zijn vele waarschuwingen. “O, multiple gok”, zeiden de studenten, “eitje”. Nee dus. Twee studenten stuurden een
e-mail, met de opmerking dat ze studieachterstand opliepen door deze onvoldoende, die ze allebei hadden. Ze hadden het nu druk met afstuderen en waren al met hun hoofd bij de master die ze gingen doen. Ze hadden echt geen tijd om de boeken grondig te bestuderen. (wordt vervolgd)
