Henk Penseel was (onder andere) docent aan de HU en blogt sinds 2010 voor de Trajectum-site. Ditmaal: over hulpverleners, Xi Jinpin, Trump en borsten uit 2018.
Kan je met seksuele voorlichting macht beteugelen? Seks en macht hebben meer met elkaar te maken, dan je soms denkt. Vorige maand een artikel in Trouw over hulpverleners en vredessoldaten in crisisgebieden met als kop ‘Meisjes lopen meer gevaar dan soldaten’. Volgens vrijwillig hulpverlener Jan Zijlstra is er in die gebieden amper werk; geld is nodig voor voedsel, en seks is er genoeg in voorraad.
In datzelfde artikel zegt psychiater Pim Scholte dat al die hulpverleners het goed willen doen, maar dat niemand bestand is tegen het hebben van absolute macht, enkele Mandela’s daargelaten. Je ziet daarom heel vaak dat presidenten die maximaal twee ambtstermijnen mogen regeren, die periode willen verlengen. De recentste en zeker niet de laatste presidenten zijn Yoweri Museveni (Oeganda) en Xi Jinpin (China), die nu hun leven lang mogen aanblijven.
Terwijl er geen Amerikaanse regering is met een grotere schuldenlast, besluit de regering Trump in januari dat er geen geld meer besteed mag worden aan goede doelen die abortus promoten of die dit mogelijk maken. Voor seksuele voorlichting, anticonceptie en verloskundige zorg was een budget van 600 miljoen dollar beschikbaar. Nu dus niet meer. Eigen land eerst en dan wel zoals president Trump het ziet.
Met als spreekwoordelijk doekje voor het bloeden schenkt De Nationale Postcode Loterij 11,9 miljoen euro aan stichting Rutgers voor het wereldwijd terugdringen van onveilige abortussen.
De macht over individuen door individuen, wordt wereldwijd groots misbruikt. Dat is vaker een man ten opzichte van een vrouw dan andersom en ook vaker dan machtsmisbruik man-man of vrouw-vrouw. Maar met zo’n besluit van Donald Trump zie je wat de macht van één president kan veroorzaken, terwijl in bijvoorbeeld Afrikaanse landen seksuele voorlichting zo hard nodig is.
Met het gebruik van de mobiele telefoon en het kunnen zoeken op internet, zijn ook pornosites makkelijk te vinden. Vroeger kon je alleen maar naakte mensen tegenkomen in tijdschriften zoals Playboy. Men las het met als excuus dat er van die interessante verhalen en interviews in stonden. En het Nederlandse tijdschrift de Lach werd gelezen om z’n mopjes en cartoons, een soortgelijk excuus, want ook daar stonden erotische plaatjes in.
De Vlaamse journalist, David Van Turnhout, schrijft in een VRT-nieuwsbrief dat hij graag iets kwijt wil aan Facebook en andere tepelhaters. Hij is gevormd door borsten op schilderijen uit vroegere eeuwen en de puntborsten van Madonna. ‘Al worden we preutser en de censuur zwaarder, een tiet uit de achttiende eeuw lijkt verdacht veel op een tiet uit 2018.’
