Awi Rabelista Nijhof (derdejaars Communication and Multimedia Design) is net een week terug van de 300 kilometer lange Fjällraven Polar hondensleetocht, die van Noorwegen naar Zweeds Lapland loopt. ‘Ik moet nog steeds wennen aan de bewoonde wereld, maar het was echt geweldig. Het avontuur van mijn leven’, zegt Awi. Tijdens de tocht zat hij in een sneeuwstorm, verloor hij zijn slee en zag hij het noorderlicht.
Om het noorderlicht te kunnen zien, moest hij tot half drie ’s nachts wachten. Het was de nacht voordat de tocht van start ging. ‘Ik heb uiteindelijk twee uur geslapen, maar het was het waard,’ zegt Awi.
Sneeuwstorm
Na een training van een aantal dagen ging de tocht onder begeleiding van vijf ervaren poolreizigers van start. Bij de eerste stop kwam Awi samen met de groep in een sneeuwstorm terecht. ‘Ik ben toen uren bezig geweest met mijn gasbrander. Die ging niet aan en ik had ontzettende honger’, zegt Awi. ‘Na de training laten de poolreizigers je helemaal los, zodat je echt kunt ervaren hoe het is om te overleven in de kou. Van een van hen kreeg de tip om in mijn tas naar een bepaald hulpstuk te zoeken. Daar moest ik het mee doen.’
Sprong
Tijdens de tocht moest Awi van zijn slee afspringen. ‘Ik moest over een rivier sleeën en het pad was net zo breed als de slee zelf,’ zegt Awi. ‘De voorste honden stopten, dus ik gaf ze het sein om door te gaan. Opeens renden ze keihard, waardoor ik de grip over mijn slee verloor en van mijn slee af sprong. Als ik dat niet had gedaan, was ik met slee en al naar beneden gevallen.’
Schreeuwend rende Awi achter zijn honden aan. Een andere deelnemer die per toeval in de buurt was, greep de honden vast en stopte de slee. ‘Daar had ik veel geluk mee, soms ben je veel verder bij elkaar vandaan’, aldus Awi.
Whiteout
Door het compleet witte landschap van een toendra waar Awi doorheen ging, kon hij de horizon niet meer zien. ‘Alles was wit, waardoor ik niet meer zag waar ik heen ging en in een soort hypnose terecht kwam’, vertelt Awi. Dit verschijnsel wordt een whiteout genoemd. Het suizende geluid van zijn slee maakte hem nog eens extra slaperig. ‘Om te voorkomen dat ik niet in slaap viel, ben ik liedjes tegen mezelf gaan zingen en heb ik tegen mezelf gepraat’, aldus Awi.
Niet bang voor min dertig
Eerder zei Awi in een interview met Trajectum dat hij verwachte dat het ’s nachts min dertig zou worden. ‘De temperaturen waren uiteindelijk een stuk hoger. Overdag was het min vijf en ’s nachts min veertien. Dat vond ik jammer, want ik wilde die extreme kou graag meemaken,’ aldus Awi.
Foto’s: Fjällraven Polar, Awi Rabelista Nijhof.
