‘De nachtelijke geluidsoverlast is erger dan ooit’ verklaren bewoners van de Nobelstraat tegenover het AD. Feestcafés zoals De Vrienden, Café Otje en studentenverenigingen houden de bewoners in hartje Utrecht tot in de vroege uurtjes wakker. Hoe denken studenten en kroegbazen hier zelf over en zijn er volgens hen oplossingen voor de geluidsoverlast?
Gemiddeld ligt het geluidsniveau in de Nobelstraat tussen de 60 en 75 decibel, met pieken van meer dan honderd decibel. Dat kun je dus in het ergste geval vergelijken met het geluid van een drilboor. Volgens het dataportaal van de politie wordt de meeste herrie geregistreerd in de buurt van het Domplein, Neude en Janskerkhof, en de Nobelstraat.
‘Jongeren denken dat ze de koning zijn’
Volgens omwonenden zorgen de cafés, studentenverenigingen en studenten voor de meeste geluidsoverlast. Vooral in de Nobelstraat is het bar. In deze straat zitten veel feestcafés en is het na sluitingstijd een drukke boel op straat. Studenten verenigen zich in grote getalen en produceren de nodige decibels.
Volgens Tom, werkzaam bij pub Florin, gaat de overlast nergens meer over. ‘Jongeren denken tegenwoordig dat ze de koning of koningin zijn. Bij het afsluiten zie ik mensen die zo belachelijk dronken zijn dat je ze een uur geleden al geen drank meer had moeten geven. Tom sluit zijn pub iedere avond om 1:00. Dat is eerder dan veel andere kroegen om hem heen.
Oplossingen te over
Volgens Stephanie Bálint, rector van studentenvereniging Unitas, is het simpel. ‘Het beste voor alle partijen is als de studenten op een plek kunnen feesten waar zo min mogelijk mensen er last van hebben. Bijvoorbeeld op het industrieterrein voorbij de Jaarbeurszijde. Daar is heel veel plek én hebben veel minder mensen last van het geluid dan hier in de Nobelstraat.’
Cafés eerder sluiten? Dat lost volgens Bálint het probleem niet op: ‘Dan ontstaan waarschijnlijk juist meer huisfeesten en begint het joelen op straat ook eerder.’ Pepijn de Vries, barman bij café Otje, kan dat beamen: ‘Het doseren van groepen die vanuit de cafés naar buiten gaan, zorgt er alleen maar voor dat de tijd waarin er mensen op straat zijn toeneemt.’
‘Als ik eerlijk ben…’
HU-student Amanda Algra verlaat meestal rond een uur of vier café De Vrienden en blijft dan vaak een halfuurtje hangen in de Nobelstraat. ‘Voor de deur van de cafés word je weggestuurd door de bewakers, maar om het pand heen niet. We verplaatsen ons gesprek hierdoor simpelweg naar de overkant van de straat wanneer we nog geen zin hebben om naar huis te gaan.’
Al dat lachen, praten en schreeuwen na sluitingstijd is een tikkie sneu voor iedereen die er al in ligt. Slapen gaat dan echt niet werken, beaamt Amanda. Zelf denkt de student niet aan de omwonenden: ‘Als ik heel eerlijk ben, ben ik daar niet mee bezig. Ik schreeuw niet, maar ik denk er ook niet bewust over na.’
Verantwoordelijkheid
De verantwoordelijkheid van de cafés gaat tot de deur vertelt ook barman Pepijn: ‘De groepen die zich buiten op straat verzamelen en rondzwerven, liggen buiten ons bereik. Wij zijn alleen aanspreekbaar voor wat er binnen in onze kroeg gebeurt. Daarin volgen wij netjes de richtlijnen.’
De Nobelstraat vormt dus als het ware een stukje niemandsland in de nacht waar de kakofonie van de feestende studenten de overhand neemt. Toch klopt dit niet helemaal. Uiteindelijk heeft de gemeente Utrecht het voor het zeggen in de straten van de stad. En daar ligt de oplossing van het probleem volgens Amanda: ‘Ik heb nog nooit politie gezien. Ze zouden meer kunnen handhaven.’
Utrechters schreven een brandbrief naar burgemeester Sharon Dijksma naar aanleiding van geluidsmetingen. Dat zorgde ervoor dat de gemeente een projectleider aanstelde die op zoek gaat naar een oplossing. De cafés, studentenverenigingen en studenten lijken bereid om mee te denken over een goed compromis. Tot dat er is zit er voor de bewoners niets anders op dan het aanschaffen van een paar oordoppen.
