In tijden met ogenschijnlijk weinig positief nieuws laten HU-studenten zien dat het goede wel degelijk bestaat. Deze drie studenten doen naast hun tijdrovende studie vrijwilligerswerk. Ze lopen er niet mee te pronken, maar willen wel inspireren.
Hamza El Bouchahati (24) studeert ICT in Utrecht
Hamza doet vrijwilligerswerk bij stichting Jongeren voor Jongeren VHL. Zij organiseren sportactiviteiten voor jongeren in Leerdam. ‘Het was een initiatief van een vriend van me die dit samen met raadslid Ridvan Elmaci van het CDA heeft opgezet. Het begon als een pijler voor de hele gemeente Vijfheerenlanden en is gegroeid tot een project en nu een stichting. Ik ben hoofd Voetbal en organiseer samen met zes anderen, ieder een eigen portefeuille, allerlei sportactiviteiten voor jongeren tussen de 8 en 23 jaar. Basketballen, (zaal)voetbal, zelfverdedigingslessen maar ook filmavonden. We doen een heleboel. Binnenkort gaan we bijvoorbeeld koken voor ouderen. Dit doen we in samenwerking met een middelbare school.’
‘Het is nu eigenlijk een uit de hand gelopen hobby. Ik pas de rest van mijn plannen aan mijn schema bij Jongeren voor Jongeren, omdat het zo’n groot onderdeel is geworden van mijn leven. De jongens in het team kende ik voorheen niet zo goed. In de afgelopen jaren zijn het heel goede vrienden van me geworden. Daarom is het ook extra leuk om dit te doen.’
‘Met vrijwilligerswerk heb ik het gevoel iets positiefs toe te voegen aan de samenleving. Deze groep is in eerste instantie gestart om drugsgebruik en overlast in de gemeente tegen te gaan. Om hier een steentje aan bij te dragen en jongeren na afloop van een activiteit gelukkig te zien, doet me goed.’
Sanne Schoonderbeek (18) studeert Creative Business in Utrecht
Sanna helpt bij het inpakken van voedselpakketten bij de voedselbank in Groesbeek. ‘Mijn oma doet dit al jaren, dus ik hoor van kleins af aan verhalen van mensen die ze daar ontmoet. Die verhalen hebben mijn interesse gewekt. Ik hield al niet van stil zitten en wilde iets nuttigs doen voor de mens. Zo ben ik zo’n zes à zeven jaar geleden begonnen bij mijn oma.’
‘Iedere vrije vrijdag die ik heb en iedere vakantie probeer ik langs te gaan om te helpen. We beginnen de dag dan om negen uur ’s ochtends en verzamelen allerlei houdbare producten uit distributiecentra. Die pakketten vullen we aan met vlees of vis, zuivelproducten, groente en soms wat persoonlijke hygiëne producten. In de middag komen de mensen die het nodig hebben de pakketten ophalen.’
‘Ik vind het geweldig wat ik doe. Het geeft me veel voldoening om iets voor de samenleving te kunnen betekenen. Maar ik heb het een lange tijd bewust niet met mensen gedeeld. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ze dan denken dat ik mezelf goed neer wil zetten doordat ik vrijwilligerswerk doe. Als ik het een keer wel vertel is dat omdat ik het toevallig heb over wat ik vrijdag ga doen. Dan wordt het snel zo’n groot gespreksonderwerp en gaat het over mij. Terwijl het juist niet gaat over mij maar om die mensen. Ook reageren sommigen verbaasd. Ze vragen zich dan af hoe ik dit als jong persoon doe en al helemaal als ze horen dat ik het al zo lang doe.’
‘Op een gegeven moment dacht ik: waarom zou ik het niet vertellen? Als je het deelt, kan het toch ergens goed voor zijn. Het kan inspirerend zijn. Ik heb vriendinnen die me wel eens vragen of ze mee mogen lopen en dan denk ik: “Hé, daar doe ik het voor!”’
Thomas Kesseler (23) studeert Pabo in Amersfoort.
Thomas (23) begeleidt kinderen bij de scouting in Harmelen. ‘Twee keer per maand ga ik in het weekend naar Harmelen. Ik deed tot aan de middelbare school sinds mijn zevende aan scouting. Op de middelbare school moest ik een maatschappelijke stage doen, toen ging ik daar aan de slag. Deze keer als begeleider van de kinderen. Lekker in de natuur zijn en kinderen vaardigheden bijbrengen die ze niet op school leren. Denk aan knopen leggen en de basisvaardigheden van een goed en veilig kampvuur. Aan het einde van die stage vroegen ze of ik dit wil blijven doen, zo ben ik blijven hangen.’
‘Ik stop er veel energie in maar krijg er ook enorm veel energie van terug, dat valt me echt op. Het is helemaal niet vermoeiend en het geeft me een gevoel van voldoening. Ik kan in de ogen van de kinderen zien dat ze het naar hun zin hebben. Ik kan in dat weekend echt iets betekenen voor die kinderen, dus ik geef mijn vrije zaterdag graag op om dingen te leren aan kinderen. Deze keuze heeft mijn leven zodanig beïnvloed dat ik de Pabo ben gaan doen. Ik heb door scouting mijn passie gevonden.’
‘Als ik met mijn omgeving deel dat ik dit doe, zijn mensen vaak verbaasd. Waarom en waar haal ik de tijd vandaan, zijn de twee meest gestelde vragen. Ze zijn vaak ook verrast dat scouting onder vrijwilligerswerk valt. Mensen denken bij vrijwilligerswerk eerder aan iets met ouderen. Er zijn heel veel soorten dingen die je kunt doen om maatschappelijk betrokken te zijn, scouting is mijn ding.’
