Marijke Kolk is docent bij Journalistiek. Iedere veertien dagen schrijft ze een column voor Trajectum. Deze keer: zouden studenten ook niet gebaat zijn bij wat mindfulness?
Op de tafel voor me ligt een krent. Ook mijn buurman op rechts en buurvrouw op links hebben een krent voor hun neus. Ik bevind me in een U-vormige opstelling in een achterafzaaltje van een groot hotel in Utrecht voor mijn eerste les mindfulness. ‘Neem tien minuten de tijd om te kijken naar dat wat voor je ligt op tafel’, begint de cursusleidster. ‘Kijk eens hoe bijzonder dat dingetje is en wat je er allemaal in ziet.’
‘Een maanlandschap’, zegt een grijze man nadat we tien minuten hebben mogen nadenken. ‘Een rots’, lispelt mijn buurvrouw. ‘Een vieze krent’, zeg ik (ik peuter ze ook altijd uit appelgebak). Aandachtsoefening één blijkt voor mij niet zo makkelijk. Opgaan in de krent is aan mij niet besteed. Gelukkig volgden er nog heel veel oefeningen in aandacht.
Inmiddels zijn we vijf jaar verder. Het moment in al zijn volheid ervaren, want dat is de bedoeling van mindfulness, lukt me een stuk beter. Al heb ik de oefening met de krent nooit meer gedaan, ik ben fan van een andere oefening: de bodyscan. Die beoefen ik met enige regelmaat. Een stem nog donkerder dan die van Ron Brandsteder vult dan de kleine kamer boven in huis, waar kaarsjes branden en de verwarming hoog staat. Neem de tijd je lichaam als geheel te voelen, van je hoofd tot je voeten.’
Ik doe deze bodyscan zodra ik (te) veel stress ervaar. Zoals nu. Want: donkere dagen, veel nakijkwerk, veel deadlines voor artikelen en de algehele wintermalaise. ‘Accepteer wat er zich aandient (…) Kijk met open aandacht (…) Sta jezelf toe te zijn zoals je nu bent.’ Mijn hartslag gaat op dat moment omlaag. Ik voel mijn hoofd licht worden.
Klinkt zweverig? Vast. Maar who cares? Het is fijn om te oefenen in loslaten, vooral in loslaten van de neiging dingen anders te willen hebben dan ze zijn. Acceptatie geeft rust. ‘Laat je aandacht rusten op waar je het ademen het beste voelt, voor de meeste mensen is dat het bewegen van de buik. Zeg, als het je helpt om de aandacht erbij te houden in gedachte: inademen…uitademen…in…uit.’
Na een half uur sta ik op, als herboren.
En nu vraag ik me af: zouden mijn studenten ook niet gebaat zijn bij wat mindfulness? Dus student, als je dit leest, wat denk jij? Wat zou de invloed zijn op jouw welzijn? Wellicht krijg je met mindfulness je stresslevel omlaag, leer je meer focus te houden of verminderen negatieve gedachten over jezelf. Ik denk aan zo’n acht bijeenkomsten van twee uur, met eenvoudige oefeningen op het gebied van bewustzijn, fysiek en communicatie en ruimte voor eigen casuïstiek. Zodat je even niet bezig bent met wat er allemaal nog moet, wat er op je telefoon binnenkomt en hoe je een hoog cijfer kunt halen, maar vol vertrouwen en zonder oordeel naar jezelf en je omgeving leert kijken. Ideetje?
Maar dan zonder krenten.
