Op deze regenachtige dag torenen donkere wolken als reuzen boven het Utrecht Science Park uit. In het oog springt een raadselachtig tafereel op een groene verhoging.
Daar liggen ze, stevig verankerd op de grond: houten palen, omgeven door een netjes afgezet lint van rood en wit. Een symbool van ordelijkheid en chaos te midden van de betonnen jungle.
Maar wat is het doel van deze palen? Droomt een student ervan om een eigen onderkomen te bouwen, een toevluchtsoord voor de lente- en zomermaanden van het jaar? Misschien dienen ze straks als afgelegen tipi voor vermoeide studentengeesten, waar ze zich kunnen terugtrekken en nieuwe energie opdoen. Of hebben ze een facilitair doel in het verschiet, een extra ontvangstplaats voor de onvermoeibare Front Office medewerkers van de HU?
Maar wie er ook denkt aanspraak te maken op deze palen, een scherpzinnig oog merkt al snel een A4’tje op. De dwingende boodschap leest: ‘Niet verplaatsen. Eigendom van de Stichting Survival Run.’
Waarom zijn deze palen van belang voor een survivalrun? En wie zou de brutaliteit (of kracht) hebben om ze te stelen? Terwijl bus 28 voorbij spurt, voller dan gebruikelijk vanwege het sombere weer, blijft het het doel van de palen onduidelijk.
Een telefoontje met survival-vereniging Simius Hircus werpt helderheid op de zaak. Het naderende Paasweekend was het uitgelezen moment om de ‘combi’ te bouwen – een uitdagende constructie, ook wel de ‘Heidelberg-combi’ genoemd, bestaande uit meerdere obstakels achter elkaar.
Maar de vergunningen lieten op zich wachten, waardoor de plannen van de vereniging in het water vielen. Zou de ‘Heidelberg-combi’ klaar zijn voor de grote obstakel-dag op 21 april? Of blokkeren provinciale regelgevingen en onvoorziene hindernissen de weg naar succes?
