Winter in een grote stad betekent één ding: muizen trekken naar binnen.
Haar klasgenoten staan juichend aan de zijlijn.
Beschaamd gooi ik het bericht in de prullenbak, hopend dat niemand over mijn schouder heeft meegekeken.
Studenten geven de hoop op
'Vuilnis buiten zetten, in ruil voor eten.'
'Ze hopen dat ik het zelf kan redden'
Langzaam stapte ik afgelopen maanden uit mijn comfortzone.
Deze week verlang ik voor het eerst echt naar thuis.
‘Laten we beginnen met het bureau,' zei ik vol vertrouwen.
'Ik heb helemaal geen vakantie.'
'Ik heb zelf geen tijd om ernaar te kijken.'
Verstandig? Nee. Goed verhaal? Ja.
