Ik zag ’t in de herhaling: de troonrede. En daarna zag ik de reacties, ook in de herhaling. Vandaag, de dag na de troonrede, gaan we ongetwijfeld ook weer veel herhalingen zien en horen.
Reacties van politici, van deskundigen en commentatoren. Allemaal in de herhaling. Al jaren herhalingen van.
Toch valt ’t niet zo erg op dat ’t herhalingen zijn en dat is best wel knap. Zowel troonrede als reacties worden gebracht alsof zowel ramp als redding nabij zijn – de volgorde daarvan afhankelijk van je politieke overtuiging.
Ik zag onlangs een rugbywedstrijd van The All Blacks. Voordat de wedstrijd begint wordt de tegenstander uitdagend en intimiderend bejegend. (Mocht je dit nog nooit gezien hebben, kijk maar eens op YouTube). Troonrede, reacties en All Blacks, ‘t lijkt allemaal op elkaar. Soms saai, soms indrukwekkend, maar wel steeds in de herhaling. Natuurlijk is Beatrix wel veel knapper dan de mannen van The All Blacks. Hoewel ook dat afhankelijk is van je overtuiging natuurlijk. Volgend jaar, om opnieuw herhalingen te voorkomen, eens wisselen misschien? Laat The All Blacks de troonrede voorlezen en de politici een potje rugby spelen. Of gebeurt dat nu eigenlijk al?
