De tuin heeft geheimen. Het kan niet anders, want het bamboe is ondoordringbaar en je kunt er niet doorheen kijken. Er wonen dieren die pas wakker worden als de lichten uit zijn en de laatste student is vertrokken. De deuren naar de tuin zijn ook niet voor niets op slot. Verse scheuten bamboe steken door het rooster van de loopbrug heen, maar de loopbrug is er niet voor ons.
Zie je niet dat er soms afgekloven bamboe op de grond ligt? Of de restjes van een muis. Die wonen hier ook. Op de tegels kun je geen pootafdrukken zien, maar ze moeten er zitten. Soms denk ik dat ik bijna een nest zie, maar het is te goed gecamoufleerd. Hoor je niet soms ook een soort fluittoon? Dat geluid maken de duiven en de mezen niet. Eksters zouden het kunnen zijn, die hebben óók een nest, maar dat kun je prima zien achter het houten raamwerk op de tweede etage.
Wat als we nou het raam eens open doen en degene met de scherpste neus laten ruiken. Is dat de geur van muskus? Hebben we er maar eentje of zou er een paartje zitten? Ze leven solitair, maar de tuin zou groot genoeg moeten zijn en geweldig als er kleintjes komen. Dat is nog eens duurzaam aan de toekomst denken! Er zijn er in het wild minder dan 10.000 en ze staan op de rode lijst, dus. We kunnen studenten namen laten bedenken voor de jonkies. Kleine rode bolletjes Ailurus fulgens tussen de bamboe.
De Rode Panda’s van de Padualaan. Welkom.
