Tialda Sikkema is docent bij HBO Rechten en haar column verschijnt elke twee weken.
‘Maar wat doet u dan de hele avond?’ We zitten in mijn oldtimer babyblauwe Mercedes 200 die nog weken naar bananen zal ruiken en we draaien achter de Padualaan 101 de weg op richting Enkhuizen. Het is ongeveer een eeuw geleden dat ik als verantwoordelijke meerderjarige mee ging op introductiekamp. Ik zou met de auto gaan en dan gelijk de ingeslagen mondvoorraad meenemen en ik weet echt niet meer waarom er twintig kilo bananen mee moesten, maar het was toch zo.
Behalve de bananen zit er ook een derdejaarsstudent Management, Economie en Recht in de auto. Ze is bestuurslid en heeft het kamp georganiseerd. Als we over het fruit zijn uitgepraat vraag ik naar wat ze naast de studie doet. Ze kijkt teevee, een bezigheid die honderd jaar terug heel gewoon was. Nee, ze doet verder niet aan sport of andere hobby’s. De studie en het bestuur kosten ook veel tijd. ‘En u dan?’ ‘Zeg maar jij en ik heb geen teevee’, antwoord ik.
Ik zie dat ze zich plotseling realiseert dat haar docent naar een huis gaat ’s avonds en daar wat te doen moet hebben. Ik antwoord dat ik ’s avonds vaak nog werk, ga hardlopen, afspreek met mijn vriend of iemand anders, muziek luister en kook. Haar gezicht weerspiegelt in het autoraampje en ik zie dat ik mijn opsomming niet nog langer moet maken, al is er ’s avonds nooit genoeg tijd. Laat staan dat ik nog teevee zou moeten kijken. Genoeg over mezelf verteld. We moeten het maar over iets anders hebben. Iets van haar, want voor iemand van negentien ben ik als verantwoordelijke meerderjarige uiteindelijk toch niet bijster relevant. Hooguit als chauffeur van een auto vol met bananen.
