Je grenzen aangeven is awkward en om toestemming vragen is nog ongemakkelijker. Consent is een vrouwending en de media blazen alles op. Of juist niet? Deze zes studenten geven hun mening erover.
De HU ondertekende vlak voor de zomer het manifest van Amnesty International: Let’s Talk About YES. Het idee is dat studenten toestemming moeten vragen voor seks. Doen ze dat nu? En wat is consent volgens hen? Hoe weten ze wanneer ze het hebben? En is het inderdaad meer een vrouwenzaak? Studenten Rutger, Fleur en Jeroen en doen een poging deze vragen te beantwoorden. Volgende week zijn Thomas, Jade en Emma aan de beurt.
Rutger (20), student Built Environment
‘Bij seksuele handelingen gaat consent geven gemakkelijk, maar tijdens het uitgaan vind ik het moeilijker. Dan moet je soms wat over elkaars grenzen heengaan om iets voor elkaar te krijgen.
Ik heb geen specifieke regels, maar ik luister vooral naar de ander en probeer aan te voelen of zij hetzelfde wil als ik. Als je met iemand naar huis gaat, moet je zoiets eigenlijk vooraf al bespreken, want het één leidt vaak tot het ander en dingen kunnen dan best snel gaan. Zelf stel ik meestal geen vragen. Mijn ervaring is dat vrouwen uit zichzelf aangeven wat ze wel of niet willen.
Ik vind consent een ongemakkelijk onderwerp, waarom weet ik niet precies. Je wordt ermee overspoeld in de media. Aan de ene kant kan dat mensen helpen die iets ergs meemaken, aan de andere kant wordt er soms zoveel aandacht aan besteed dat je je eraan gaat ergeren. Ze trekken dingen uit hun verband en het voelt alsof je helemaal niets meer mag doen of zeggen.
Er zou geen verschil in moeten zitten, maar het speelt meer bij vrouwen dan bij mannen. Vrouwen vinden het belangrijker, mannen zijn sowieso vaker ‘instemmend’ op het gebied van seks. Die lijken toestemming minder belangrijk te vinden. Dat merk ik ook in mijn eigen kringen. We krijgen wel eens lezingen of cursussen aangeboden over dit onderwerp, maar daar gaat de gemiddelde mannelijke student niet heen.
Consent is wel belangrijk, want je kan er achteraf veel last van hebben als het er niet is geweest.’
Fleur (20) student Creative Business
‘Consent is aangeven waar jouw grenzen liggen en wanneer iemand daar overheen gaat. Ik kan op een avond van gedachten veranderen. Het is belangrijk om uit te spreken wat je wel en niet wilt, zeker op het gebied van seks. Dat is iets heel intiems.
Eigenlijk zou ik altijd moeten vragen of iemand iets goed vindt, maar ik ga in de praktijk meer op mijn onderbuikgevoel af. Dus ik vraag niet steeds ‘vind je dit oké?’, maar voel aan of iemand iets leuk vindt. Seks begint vaak met zoenen en als de ander daar al geen zin in lijkt te hebben, is dat zeker een teken om te stoppen. Maar eigenlijk zou ik het andersom moeten aanpakken en het eerst moeten vragen. Niet iedereen kan namelijk even goed aangeven wat ie wel of niet wil. Als ik het vraag, kan ik voorkomen dat ik er achteraf achter kom dat ik iets heb gedaan wat de ander niet wilde.
Ik vind consent niet ongemakkelijk, maar ik denk dat het ongemakkelijk gemaakt wordt. Op het moment zelf zeggen dat je iets niet wilt, kan bij sommigen in het verkeerde keelgat schieten. Dan hebben ze zoiets van: “Waarom ben je hier dan?” Het zou normaal moeten zijn, maar je voelt je toch ongemakkelijk als je dat moet zeggen.
Misschien is het stom, maar ik denk soms dat er te moeilijk over dit onderwerp wordt gedaan. Ik wil niet zeggen dat mensen overdrijven. Maar zelf zou ik niet alle dingen waarvan nu een probleem wordt gemaakt, extreem erg vinden. Als je als vrouw uitgaat, word je wel eens aangeraakt op plekken waarvan je dat niet prettig vindt. Het is lomp om te zeggen dat dat erbij hoort, maar het is wel hoe de uitgaanswereld een beetje geworden is. Als iemand aan mijn billen zit, voel ik me niet direct aangerand. Dat laat ook wel duidelijk zien dat er dus iets moet veranderen binnen de uitgaanscultuur.’
Jeroen (22) student Journalistiek
‘Consent is afspraken maken en bespreken wat je wel en niet kan doen bij de ander. Het gaat over háár lichaam, dan kan je niet zomaar iets doen zonder toestemming. Ik vind het belangrijk om van tevoren al te bespreken wat wel en niet kan. Bij zoenen merk je vaak wel of iemand erin meegaat of niet, maar als je echt met elkaar naar bed gaat dan is afspraken maken belangrijk. Dan vraag ik bijvoorbeeld wat ‘no-go’s’ zijn. Ik denk dat veel mensen in the heat of the moment wel eens vergeten te luisteren naar de ander en denken: ‘we zijn nu toch al bezig, dus we kunnen ook doorgaan’ of ‘we kunnen best even experimenteren.’
Ik vind consent geen ongemakkelijk onderwerp. Soms merk ik wel eens bij anderen dat ze over hun grenzen gaan, omdat ze niet durven te zeggen dat ze iets niet willen. Ook als je vooraf bespreekt wat je wel of niet wilt, kan het gebeuren dat iemand toch niet meer wil. Ik heb wel eens meegemaakt dat iemand me even van zich afduwde en dat op die manier aangaf. Zelf heb ik meegemaakt dat iemand me in mijn bil greep. Dat had ik nooit meegemaakt en ik vond het niet prettig. Dat heb ik toen gezegd.
Mannen doen er makkelijker over dan vrouwen. Ze geven slappe antwoorden en verdiepen zich niet in consent. Ze beschouwen het als ‘gedoe’, terwijl vrouwen erover nadenken en praten.
In de media gaat het veel over de problemen met consent. “Dit mag niet, dit mag wel, die heeft iets gedaan wat niet mag, et cetera.” Het zou meer moeten gaan over wat consent precies is en over mensen hun grenzen leren aangeven.’
Volgende week deel 2 van dit stuk
