Nu dat ik deze titel typ, besluit ik dat het een andere blog wordt, dan ik in mijn hoofd had. Als geboren en getogen Amsterdammer spreek ik die titel uit als fakfanaot. Zo kan ik ’t uitspreken, maar ook zoals het hoort. Op mijn ‘ouderwetse’ Kweekschool kregen we het vak spreken. Daar leerde ik door mijn hand op mijn hals te leggen wat een stemhebbende V betekent. Je voelt de trillingen door je hand gaan. Met de F kun je daar naar fluiten.
Mijn jonge collega, Nerko Hadziarapoviç, kwam op zijn zestiende naar ons land en studeerde uiteindelijk af aan de Universiteit van Utrecht. Hij is nu behalve docent op het Instituut Marketing & Commerce ook actief in de entertainmentwereld. Los van z’n zangtalent is zijn zinsmelodie vlakker dan die van ons en veel monotoner dan die van de Engelsen. Maar hij spreekt verder perfect Nederlands.
Wat er bij hem niet is uit te rammen is de i achter de ij, waardoor vijf “vaif” wordt. Hij is niet de enige, je hoort het overal om je heen. Net als de langzaam verdwijnende r uit onze gesproken taal. Het is niet meer meneer, maar het lijkt meer op meneeah. Hoeveel van onze docenten spreken nog goed Nederlands?
