Verhalen uit Australië, Groot-Brittannië en Nederland verzamelden zich afgelopen week in mijn fotoreportage voor de opleiding Journalistiek. Ik nam een kijkje achter de gesloten deuren van studenten in hun kamers en vroeg ze naar hun ervaringen met thuisstuderen.
‘It’s hypocritical,’ zegt Kaitlin (18) in Gold Coast, Australië. ‘Er mag met 34.000 man footy worden gekeken in een stadion, maar met je honderd medestudenten in de collegezaal zitten is verboden.’
Al acht maanden zit deze eerstejaars studente Marine Science achter haar laptop in het huis van haar ouders. Ze verveelt zich te pletter. Alle excursies werden geannuleerd terwijl nightlife en feestjes wel doorgaan. Scheef, vindt ze zelf.
Willemijn (21) in Bristol, Verenigd Koninkrijk, vindt het thuisstuderen ook lastig. ‘De motivatie is ver te zoeken. Ik mis het rondhangen na de lessen en het kletsen met docenten.’ Met haar studie Music Business is het gecompliceerd: waar ze vorig jaar regelmatig contacturen had – zelfs backstage bij concerten – moet ze het nu doen met anderhalf uur per week Sound Recording op de campus . De rest van haar vakken zijn online.
En dan heeft ze nog geluk, vertelt ze, want de grote universiteiten zoals Cambridge en Oxford zijn ‘gewoon’ tot volgende zomer online. ‘Het gekke is dat niemand op straat zich houdt aan social distancing. De pubs worden drukbezocht, en wanneer deze sluiten worden de feestjes doorgezet op straat. Dat samenkomen op de universiteit dan tegen de regels is, is moeizaam te bevatten.’
Ook in Nederland lopen studenten tegen muren aan. Daan (23) heeft nog nooit met iemand in het echt over zijn masterscriptie gepraat. Hester heeft dagelijks digicollege van negen tot vijf. ‘De professoren weten niet wat ze met ons aan moeten,’ zegt ze met een zucht. Ayham skipt steeds meer online lessen, Louis raakt afgeleid door de herrie buiten zijn kamer en Esben heeft geen andere omschrijving dan ‘kut’ te melden als het over thuisstuderen gaat.
Wereldwijd zitten mensen blijkbaar in hetzelfde schuitje. En er is weinig aan te veranderen. We doen het er maar mee. Joshua de Roos (23) is het daar echter niet mee eens. Met vier anderen organiseerde hij het protest #IkWilNaarSchool in Amsterdam afgelopen vrijdag. ‘Er is wél wat aan te doen,’ vindt hij. ‘Universiteiten moeten geld beschikbaar maken om grote evenementlocaties en theaters af te huren. Om daar colleges te geven, gewoon offline.’
Zelf probeer ik er het beste van te maken. Soms een dag in een café studeren, soms bij familie en soms in de bieb. Het blijft een eenzame en suffe bedoeling, dat thuisstuderen. Maar blijkbaar vindt iedereen dat, zelfs in Australië.
