In de rubriek ‘Van de redactie’ geven redacteuren van Trajectum wekelijks commentaar op een actuele gebeurtenis. Deze week: hoe pakken we huisjesmelkers aan?
Nu weer een enquête over hufterige huisbazen. Het is de zoveelste actie tegen huisjesmelkers: verhuurders van studentenkamers die te veel geld vragen, het niet zo nauw nemen met de regels en weerloze huurders intimideren.
Zou het helpen?
Het probleem is hardnekkig, we schrijven er al jaren over. De gemeente probeert van alles, maar roept tegelijkertijd dat het een lastig probleem is en dat studenten vooral zelf actie moeten ondernemen: naar het huurteam bij te hoge huren, naar de politie bij intimidatie.
Nu lijken alle pijlen gericht op Marcel van Hooijdonk, huisjesmelker van het jaar 2015. Aan de lopende band komt hij in het nieuws, zelfs met illegale verhuur aan arbeidsmigranten en intimidatie. De gemeente maakt het hem lastig met dwangsommen en handhaving. Wat soms lukt, maar dan duikt de vastgoedman weer op in Nieuwegein of Zeist. Huisjesmelkers aanpakken op lokaal niveau is lastig, op landelijk niveau lijkt het helemaal niet te doen.
Een hopeloos probleem, zou je haast denken. Maar toch: de gemeente heeft het tij mee. De juridische mogelijkheden zijn de laatste jaren verbeterd en met hulp van huurteams kunnen studenten zelf ook iets doen. Een vroegere huisjesmelker, Wim Vloet, belandde uiteindelijk in de gevangenis, na pesterijen, intimidatie en poep op de muren smeren. Daar gingen tientallen jaren van ellende aan vooraf, pijnlijk en kostbaar voor heel veel huurders. Zo ver hoeft de gemeente het met nieuwe huisjesmelkers niet te laten komen. Dan moet ze zelf alert blijven. En moeten huurders op tijd de noodklok luiden.
Toch maar invullen dus, die enquête.
