Columns

Van Utrechtse makelij

Ik ben een grote jongen uit een klein dorp in Zeeland. Waar ik vandaan kom, wonen na mijn vertrek nog ongeveer 2499 mensen. In tegenstelling tot mijn vader kwam ik ook voor mijn verhuizing wel eens ergens anders. En langzaam wordt mijn wereld steeds groter. Vorig jaar bracht me in Italië, Engeland, Nicaragua en Panama. Soms met vrienden van school en anders om een documentaire te maken. En natuurlijk om te genieten.

Aanstaande zondag neem ik weer een volgende stap in die wereld. Zondag. De grote dag. Ergens in de middag land ik met zeven andere studenten in New York. Tot de tanden gewapend met koffers, rugtassen en vier joekels van camera’s. In de twee weken die volgen krijgen we les aan City University en gaan we items maken voor Bronx TV, of was het Brooklyn TV? Wat maakt het ook uit.

Vergeet ook niet dat er op dat zelfde moment al een week een nog veel grotere groep studenten van de SvJ in Vancouver aan het werk is. Je weet wel, Olympische Spelen… Dagelijks maken ze een krant, vullen ze een website en leveren ze voor Humedia en RTL Nieuws video’s af. En ja, ookdat allemaal via school.

Aanstaande zomer? Dan is inderdaad het WK in Zuid Afrika. Je mag drie keer raden… Juist. Ook daar zal naar alle waarschijnlijkheid weer een grote groep studenten verslag gaan doen van weetikveelwatallemaalwelniet. En niet vergeten dat twee jaar geleden in Peking ook al druk gewerkt werd door Utrechtse studenten. Prins Willem Alexander werd daar nog gespot met een krant van SvJ makelij in zijn broekzak.

Natuurlijk moet je zorgen dat je je voor dit soort reizen in de kijker werkt. Want snoepreisjes zijn het zeker niet. In Vancouver werken ze van 11.00 tot 03.00 en van New York weten we al een ding heel zeker: het wordt rennen en aanpakken. Maar dat mijn wereld zondag weer wat groter wordt, ligt voor een deel aan de HU. Zondag ben ik voor twee weken inwoner 8.400.001 van New York.