“Weet je ‘t al, heb je ’t al gehoord?”, vraagt de man, terwijl hij me staande houdt. Wat onzeker, want blijkbaar iets gemist, antwoord ik: “Eh, nee, wat dan?’. De man, een en al blijheid en enthousiasme, zegt: “Vandaag is de dag, vandaag begint het”. “Wat, wat begint vandaag”, antwoord ik, met een kriebelend begin van vrolijkheid in m’n buik.
“Maakt niet uit”, zegt hij, “kies maar. Wat jij wilt dat er begint. Vandaag is DE dag, het begint echt, vandaag nog!”
De man straalt, lacht, een en al opgewektheid. Dat werkt aanstekelijk, dus ik reageer blij: “Maar wat dan, wat begint er vandaag?” “Niet over nadenken”, zegt hij, “gewoon kiezen en gewoon doen, gewoon laten beginnen! Kom op, vandaag nog, nu!” En hij loopt bij me weg, met iets wat op een huppeltje lijkt.
Ik loop blij maar ook wat onzeker door. Totdat ik een mevrouw tegenkom die nogal ernstig bozig kijkt. “Heeft u ’t al gehoord”, vraag ik haar blij. “Vandaag begint het, vandaag nog!” Opeens lacht ze. Weg bozige ernstigheid. In plaats daarvan een brede glimlach.
De man had gelijk: vandaag begint het, vandaag nog.
