Columns

Verkiezingstijd? ‘Een beetje zelfcensuur zou lekker zijn’

Yara. Foto: Kees Rutten

Yara (21) studeert Journalistiek aan de HU. Ze schrijft columns voor Trajectum.

Weet je hoe de meeste mensen eerst even nadenken voordat ze iets zeggen? Zo’n filter tussen hun gedachten en hun mond? Ja, die heb ik dus niet. Nooit gehad.

‘Yara moet leren haar hand op te steken voordat ze praat,’ stond op al mijn schoolrapporten. Ik wilde niet onbeschoft zijn, het gebeurde gewoon. Doordat ik een kwebbeltante ben, of doordat mijn enthousiasme de overhand neemt. Heel praktisch is het niet. Ik kan geen geheim bewaren. En er zijn genoeg situaties waarin een politiek correct antwoord handig is – bij hospiteeravonden, of aan tafel bij je schoonouders.

Ik probeer het wel, een filter te hebben. Maar de laatste tijd gaat het moeizamer. Het is namelijk verkiezingstijd: een periode waarin veel mensen de kunst van hun mond houden beoefenen. Bijvoorbeeld om een discussie met hun oom te vermijden, of een ongemakkelijk gesprek bij het koffiezetapparaat.
Terwijl de rest van Nederland fluistert over hun stemkeuze alsof het een staatsgeheim is, flap ik er vrolijk alles uit.

Laatst nog, toen iemand vroeg op wie ik ga stemmen. Ik wilde beleefd ontwijken, maar voor ik het wist hield ik een mini-monoloog over asiel, studentenhuisvesting en dat ik het vertrouwen in de politiek kwijt ben sinds ik een BVNL-promotiefilmpje zag waarin een vrouw met blote handen paardenpoep opvangt.

Het heeft wat weg van de debatten die ik zie: veel onderbreken, weinig nuance, en achteraf spijt van wat je hebt gezegd. In dat opzicht lijk ik misschien op politici. Ook zij weten niet wanneer ze hun mond moeten houden, of juist opentrekken.

Soms wil ik dat ik wel een filter heb. Zodat ik niet zo lomp klink, of telkens per ongeluk een discussie open. Wat eenmaal gezegd is, is gezegd. En dat is best vermoeiend. Maar eerlijk gezegd voelt het vaak beter om gewoon te zeggen wat ik denk. Liever lomp eerlijk, dan stil te vallen tussen al die voorzichtigheid.


Al zou een beetje zelfcensuur bij de koffieautomaat én in Den Haag best lekker zijn. Ik ben jonge en student, zij zijn dik betaalde volwassenen met coaches’