We kunnen er niet omheen. En ik wil ook over niks anders schrijven, zelfs niet op internationale vrouwendag. De bizarre situatie in Oekraïne heeft mij al dagen in zijn greep. We kregen allemaal net weer wat adem na de coronaperiode, en nu dit. Het is zo snel geëscaleerd, van pandemie rechtstreeks naar een oorlog. Het is alsof de geschiedenis zich herhaalt. Want toen de eerste wereldoorlog uitbrak waren we ook nog maar net klaar met die verschrikkelijke Spaanse griep.
Met zo’n vijftien uur rijden ben je midden in Oekraïne. Dat is net zo ver als een autorit naar Venetië. Misschien dacht je (net als ik) niet eerder aan een autoritje naar Oekraïne, maar het land heeft ontzettend veel te bieden. Op social media stroomde deze week de berichten massaal binnen, ook over het land. De hoofdstad Kiev, is een prachtige stad met torenhoge wolkenkrabbers, een bruisend uitgaansleven en enorm veel kunst en cultuur. Oekraïne telt 147 universiteiten en er wonen ruim 44 miljoen mensen. Miljoenen gewone mensen in een geciviliseerd, democratisch land die van de ene op de andere dag in totale angst leven.
Ik sprak van de week vriendinnen die al gegoogeld hadden op ‘schuilkelders in de buurt’. Naast een eerste reactie van hard gelach betrapte ik mezelf erop over hun schouders mee te kijken. Ik ben wellicht een gekke journalist die er zwaar overheen gaat door alles te willen lezen. Maar ik ken niemand in mijn omgeving die nu niet óók meerdere keren per dag naar nu.nl gaat.
Ook thuis heb ik het er veel over. Poetin kwam natuurlijk met het harde nieuws niet te schromen voor het gebruik van nucleaire wapens. Waarop mijn moeder uit de keuken riep: ‘Gelukkig hebben we die jodiumpillen nog.’ Jodium pillen? Ik had geen idee. Naar het schijnt heeft de overheid die pillen jaren geleden (toen ik nog een dwarse puber was die niet luisterde naar mijn moeder) opgestuurd ‘voor het geval van een nucleaire crisis’.
Het preventief opsturen van pillen tegen de lichamelijke effecten van een nucleaire uitbarsting: een bizar idee. Science fiction-achtig. We zochten het doosje op en tot mijn grote verbazing was het nog niet eens over de datum. Op het bijschrift staat ‘alleen innemen na officiële instructies van de overheid over radio of TV, in geval van uiterste nood.’ We kwamen er ook achter dat de pillen alleen wat doen voor mensen onder de veertig jaar. Wellicht hebben we binnenkort ook weer wat aan die informatie.
Van pannenkoeken bakken tot tatoeages zetten voor Oekraïne, het kon gisterenavond niet gek genoeg voor Giro 555. Ruim 106 miljoen euro sleepte we binnen en doneren kan nog steeds. Het blijft mooi om te zien hoe zo’n kikkerlandje als Nederland op de momenten dat het er toe doet klaar staat voor onze medemens. We worden vaak omschreven als gierig, maar blijken best ruimhartig te kunnen zijn
