De vraag “weet je wat het is?”, is natuurlijk niet echt bedoeld als vraag. Het is meer een inleiding om weetjes te verkondigen. Net zoals de vraag “hoe gaat het met je?” door nogal wat mensen gebruikt wordt als beleefdheidsinleiding om vervolgens hun eigen ei kwijt te kunnen. Of zoals de vraag “wat vind je van dit of dat?” ook een niet bedoelde vraag is, maar zoiets is als een wegvrijmaker om de eigen mening te kunnen geven.
Ook reacties op de dan gegeven mening zijn nogal eens van eenzelfde orde. Sommige mensen noemen dit een gesprek. Meningen en weetjes die op deze manier worden gewisseld kun je toch eigenlijk geen gesprek noemen. Is meer een uitwisseling van geluiden, zoals wel meer apensoorten doen.
Onze apensoort, de mens, kan dit zelfs ook nog zonder geluid te maken: we noemen dit dan ‘schrijven’. We wisselen dan allerlei zaken uit via papier of digitale dingen. Sommige van die geschreven zaken produceren vervolgens meer ‘geluid’ dan anderen. Denk maar even aan alle ‘geluid’ dat geproduceerd is en wordt over het HBO. De vraag “weet je wat het is?”, is daar al helemaal niet aan de orde.
We worden bepaald en laten ons bepalen door ‘geluid’; hoe meer ‘geluid’, hoe minder inhoud. Blah-blah, bral-bral en dikke en/of ingewikkelde schrijfselweetjes.
Het geluid van teveereclames mag, aldus nieuwe wetgeving, binnenkort niet harder zijn dan het gewone geluid. Goede wet. Nu graag ook nog zo’n wet voor alle andere mensengeluidenweetjes.
