Elke dag hetzelfde liedje: tientallen studenten staan in een lange rij te wachten voor de ingang van de Neudebieb. Stipt om negen uur opent de deur en lopen de studenten naar binnen. De vroege vogels vinden binnen de beste plekken. Wie achteraan de rij staat, die eindigt bij de Oude Gracht, heeft kans helemaal geen van de 120 beschikbare plekken te bemachtigen. Waarom studeren ze in de bieb?
Gisteren stond de eerste wachtenden al om tien voor acht voor de deur bij de Neudebieb. Het betrof een vrouw, die volgens een medewerker van de bieb op zoek was naar een plek om te kunnen werken, niet studeren. Ze vond het niet erg om ruim een uur voor de deur te wachten, ze had het over voor een goede plek in de bieb.
Zeker op tijd in de rij
De 25-jarige Martijn sloot een klein half uurtje later, om kwart over acht, aan in de rij. Hij stond voor de gevel van het pand en was de zevende persoon die stond te wachten. Dat weet hij, want hij heeft geteld. ‘Ik weet namelijk dat er acht studiecabines zijn. Ik dacht: dat gaat vandaag wel lukken.’ Martijn studeert aan de HKU en gaat sinds een maand naar de bieb om te studeren. ‘Thuis kan ik mij niet goed concentreren. Ik woon met negen anderen en ik raak snel afgeleid.’ Maar waarom dan de Neudebieb en niet De Uithof? In de HU-bieb blijken bij navraag nog elke dag zo’n dertig plaatsen beschikbaar te zijn. Maar Martijn kijkt alleen naar zijn eigen opleiding. ‘De HKU biedt studieplekken aan, maar daar kan het ook erg druk zijn. Met corona is het overal lastig, ook op de HKU.’
‘Ik ben nog een beetje aan het uitvogelen hoe laat mensen hier staan’, vertel Martijn. Laatst kwam ik om kwart voor negen en toen stonden er al meer dan vijftig mensen. Vanochtend om kwart over acht en nu denk ik: ja, ik kom dichterbij. Sta je daar om kwart over acht in de ochtend. Maar toch is het een mooi moment om nog ff te chillen!’.
Vroeg genoeg voor een plekje
De 25-jarige Maud uit Tilburg zit niet in een cabine, maar heeft wel een rustige plek te pakken op de derde verdieping van het gebouw. ‘Echt?! Tien voor acht stond de eerste in de rij?’, zegt ze vol ongeloof. Opeens klinkt twintig voor negen, toen ze aansloot ter hoogte van de Albert Heijn, toch niet meer zo vroeg. Voor haar is de Neudebieb ongeveer de enige uitvlucht. Als Tilburgse student mag ze namelijk geen plekje reserveren in de bibliotheken in De Uithof. Ze zit dus al weken thuis te werken in haar studentenkamer.
‘Er is zo weinig kans op een goede plek’, zegt ze. ‘Ik heb de gemeente Utrecht gemaild met de vraag of ze andere gebouwen, die nu niet worden gebruikt, konden openstellen om te studeren. Ik heb nog geen antwoord.’ Ze is blij dat ze uit huis is. ‘Hier is het full focus, ook omdat je andere mensen ziet studeren. Hier kan ik niet even een wasje doen of op mijn balkon zitten.’
Net te laat…
Een beetje verloren lopen HU-studenten Anna en Sira, allebei twintig jaar oud, door de hal op de benedenverdieping. Ze zijn aan de late kant en vissen naast het net, boven zitten de studieplekken helemaal vol. Ze hadden beter om drie uur kunnen komen. Dan zijn de eerste studenten alweer weg en kunnen ze nog tot negen uur in de avond ongestoord studeren. Toch hopen ze nog een plekje te vinden en dus wordt de dichtstbijzijnde bibliotheekmedewerker aangesproken. ‘Waar kunnen we zitten?’.
‘Het is hier lekker rustig’, zegt Sira. ‘Hier hangt meer sfeer. Het is ook inspirerend om in een mooi gebouw te studeren. Tussendoor lopen we even een rondje en halen we snackies bij de Appie.’ Anna benadrukt dat ze de bieb van de universiteit erg statisch vindt. ‘Hier studeer je leuker dan in De Uithof. Je wordt ook ontmoedigd om daarnaartoe te gaan, dan voel je je dus ook een beetje bezwaard.’
De bibliotheekmedewerker kijkt om zich heen en ziet een stukje verderop nog een lege tafel staan. Opgelucht gaan de meiden zitten, toch nog een plekje! De vreugde is maar van korte duur. Want helaas, geen stopcontacten voor de laptops. Ze gaan er toch even zitten.
