Ex-docent Wim van der Plas haalt een anekdote aan in zijn afscheidsrede en citeert uit correspondentie met twee studenten: “Aan het begin van deze cursus gaf u aan dat degenen die de studiepunten wilden krijgen, ze konden krijgen. Graag willen wij daar een beroep op doen”. Wim antwoordt: “Het aanbod gold alleen voor studenten die uitdrukkelijk niets willen leren”. Studentenstel: “En wat als wij ook uitdrukkelijk niets willen leren, en gewoon af willen studeren? Met vriendelijke groet …”
Wim begint het vervelend te vinden en schrijft: “Dan geef ik dat even door aan de teamleider waar de cursus onder valt. Studenten die niets willen leren verdienen volgens mij geen diploma.” De studenten weten nu hun studiepunten in gevaar en gaan onmiddellijk in de houding staan: “Onze excuses hiervoor. Wij dachten, omdat u dat aan het begin van het blok zei, dat we daar wellicht een beroep op konden doen. Wij gaan onze boeken wederom bestuderen en zullen het tentamen netjes voldoende gaan afsluiten.”
Wim, tenslotte en onder meer: “Excuses geaccepteerd. (…) En een paar boeken goed bestuderen kost wel tijd, maar is een onvervangbaar onderdeel van een hogeronderwijsstudie.” Zij (de helft van het stel): “Daar heeft u gelijk in. Dank u wel! Groetjes…”
