Jorien Buijs is een behoorlijke flierefluiter. Zegt ze van zichzelf, en haar vrienden zullen het beamen. Daarom kijken die er ook nogal van op dat Jorien nu een doel heeft: ontwikkelingswerk in India.
Het idee komt niet zomaar uit de lucht vallen. Het kwam nadat Jorien via haar opleiding lerarenopleiding geschiedenis en ontwikkelingsorganisatie Edukans deze zomer een reis naar India maakte.
Ze ging er lesgeven op een basisschool, samen met zes Indiase pabostudenten. Meiden net als zij, alleen veel giecheliger. Een van hen heette Preethi. Jorien kon met haar over van alles praten, zelfs over religie. Alleen dat Jorien bij haar vriend slaapt zonder getrouwd te zijn, dat vond Preethi echt not done.
Jorien zag in India hoe een kind, een kleuter nog, in het gezicht werd geslagen door een docent. Ze zag hoe vrouwen in het onderwijs nog steeds gediscrimineerd worden door hun mannelijke collega’s. Het echte omslagpunt kwam bij een bezoek aan een steengroeve, waar kinderen voor 300 roepie (4,5 euro) minstens drie vrachtwagens stenen moesten versjouwen. Zonder onderdak, zonder onderwijs.
Eerst raakte Jorien van streek, want hoe verder als ze straks terug zou zijn in het rijke Westen? Maar ze werd steeds vastberadener. Waarom zo’n reis maken en er dan niks mee doen? Via Edukans krijgt ze binnenkort een training om dezelfde soort reizen te begeleiden en om samen met Nederlandse scholen projecten op te zetten. Jorien wil niet alleen maar meer toekijken.
Meer weten over de reis die Jorien heeft gemaakt via de HU? Kijk op www.edukans.nl
