Het bijvoeglijk voornaamwoord ’toegepast’ wordt vaak vergeten als over onderzoek gesproken wordt bij het hoger beroepsonderwijs. Er is wel degelijk een verschil met onderzoek op een universiteit. Toch wordt onderzoek (zonder ’toegepast’) gezien als een kerntaak naast onderwijs van onze hogeschool. Zo staat dit in het onlangs verschenen jaarverslag. Een zin hieruit: Ook is in 2009 het gesprek over instellingsbrede onderzoeksspeerpunten van start gegaan. Ik ril altijd een beetje van dat soort zinsneden. Waarom begint men niet gewoon. Hoe lang moet er eerst weer gesproken worden? Hoe lang zijn sommige lectoren nu al niet bezig?
Hebben we onderzoeken voorbij zien komen die over onze eigen hogeschool-populatie gaan? Om maar eens wat te noemen: hoeveel studentes van Marokkaanse afkomst hebben op een sportvereniging gezeten, hoe lang, en hoeveel zitten er nog steeds op een vereniging, voor welke sport? Hoeveel studenten gaan na het behalen van hun diploma direct doorstuderen, met vakantie of werken? Of leuk, maar best relevant: is onze hogeschool ook een beetje een huwelijksmarkt? Hebben we ooit gedegen onderzoek gedaan naar onze alumni? Iedereen weet dat informatie van hen over onze opleidingen ontzettend belangrijk is. Welk lectoraat geeft ons extra inzicht over onze (ex)studenten?
