Vera Verzijl, vorig jaar afgestudeerd aan de opleiding journalistiek van de Hogeschool Windesheim en nu werkzaam als freelance journalist in Groningen, leefde vier dagen zonder mobiel, mail en internet. “Ik betrap mezelf erop dat ik overal ‘vind ik leuk’ doorheen roep.”
Dag 1
Het ochtendnieuws gemist. Geen Jan de Hoop die mij een prettige dag wenst #geengoedestart
Op goed geluk stap ik op de fiets richting de UK om vervolgens halverwege de route zeiknat te regenen #geenbuienradar
Het nieuws moet nu gezocht worden op straat. Maar even een gesprek aanknopen met reporter CNN Sam of hij nog een nieuwtje heeft.
Normaal kook ik met 10 cijfers, nu ben ik pasta tegen de muur aan het gooien.
Naar het huis van een vriendin gefietst om te vragen of ze zin had om een wijntje te drinken #komjebuitenspelen?
Dag 2
Koffiedate met een collega, blijkbaar heeft hij het tijdstip verschoven en sta ik nu al een half uur te wachten voor het Harmoniegebouw.
Ik geef briefjes aan m’n collega’s met verhalen en vragen. Briefpapier van de zaak uiteraard, om de baas te misleiden.
Ben benieuwd waar mijn crush zich zoal mee bezighoudt, maar om nou in de bosjes te gaan liggen? #geencyberstalking
Mijn beste maatje zit in Nepal en zonder internet kan ik haar niet bereiken en zeggen hoe onhandig het voelt.
Ik vraag me af tussen welke keuzes de mensen die ik volg op Twitter stoeien. Vanavond een avg’tje of Knorr?
Dag 3
Ik kom een boze vriendin tegen. Ik ben haar verjaardag vergeten. Maar snel een kaartje met postzegel kopen#telaat
Begin te merken hoe afhankelijk ik ben van mijn mobiel en hoe erg ik dat ding mis #fantoompijn
Ik hoor in de wandelgangen dat planking alweer uit is, was het in dan?#gemisterage
Helaas was ik de laatste die hoorde dat mijn zus geslaagd was, omdat zij het nieuws alleen deelde op facebook #mondopmond
Mijn blik word getrokken naar elke flyer en poster in de stad. Want wat kan ik doen vanavond?
Dag 4
Erachter komen dat je zonder 9292ov 50x zo lang over je reis doet!
Betrap mezelf erop dat ik overal ‘vind ik leuk!’ doorheen roep#ontwenningsverschijnselen
En dat ik met het woord Retweet laat weten aan mijn collega dat ik het eens ben met zijn standpunt #gestoord
Naar Pathé gefietst voor de filmtijden. Een avondje bios in voorbereiding.
Ik hoor van mijn vriendinnen dat ik nog maar een paar dagen te leven heb. Nog maar snel een wijntje dan #dagdesoordeels.
Jitse Schipper, student journalistiek aan de Hogeschool Windesheim, leefde vier dagen zonder mobiel, mail en internet. “Lees nu maar de krant. Saaaai.”
Dag 1
Vast ritueel: vóór ik naar Windesheim vertrek, kijk ik online of er roosterwijzigingen zijn. Nu dus niet. Ik ga op goed geluk, mooi begin van de dag…
11.00 uur. Nieuwssites lezen tijdens de les is er niet bij. Voordeel (nou ja…): ik heb meer aandacht voor de docent. #gaaaap
Hoe laat is het? Shit, geen mobiel bij me. Morgen een horloge meenemen! Had ik die nog ergens op zolder liggen?
Terug naar huis met de bus. Normaal speel ik tetris op mn telefoon. Lees nu maar de krant. Is géén tijdverspilling, maar wel saaaai.
Tijd om te slapen. Tot nu toe maak ik me geen zorgen. Ik leef wel vaker een dag offline. #makkie
Dag 2
Dag 1 overleefd. Nu wordt t moeilijker. Voel me ongemakkelijk dat ik mn mail niet kan checken. Ik mis vast wat. #piekeren
Zit tussen klasgenoten die allemaal met hun BlackBerry in de weer zijn. I’m isolated. Wie wil er met me praten? #Remiroept:help!
Moet een schoolopdracht digitaal inleveren bij mn docent. Hoe los ik dat nou weer op? :S Op zoek naar een postvakje! #jaarnul
Morgen afspraak met vrienden in Grunn. Normaal sms ik als trein aankomt. Nu moeten we van tevoren afspreken. Vinden ze wel grappig.
%$@!*&%$*! Ik kijk altijd op internet hoe laat de treinen gaan. Nu aan conducteur vragen. Spoorboekjes bestaan niet meer… #steentijd
Dag 3
Vertraging. Vragen of ik de telefoon van medereiziger mag lenen. Zonder kennisgeving te laat komen bij opdrachtgever staat erg onprofessioneel. #ditgaattever
Oké. Vanaf nu heb ik echt het idee dat ik belangrijke dingen aan het missen ben. #frustratie #troubleahead
Klasgenoot met wie ik samen een werkstuk maak is boos: “E-mail is de enige manier om snel en makkelijk tekst uit te wisselen!”
Via uitzendinggemist #dewerelddraaitdoor terugkijken is er ook niet bij. Hoe overleef ik zonder Matthijs?!
Het is zo stil in mij. En om mij heen. Geen sociale contacten meer. #wordgek
Dag 4
Vandaag een congres in Amsterdam. #afleiding #jeuj!
Hoor dat er op onze redactie ruzie is omdat ze mij niet kunnen bereiken. Dat is lachen, dit experiment is hun idee.
Verveel me. Normaal check ik nu mn Hyves of Facebook. Postbode Siemen, wij vervelen ons, dus jij moet iets verzinnen. Zucht…
Vanavond naar de bios. Ik kan niet opzoeken welke films er draaien. Help, straks zit ik bij Gooische Vrouwen!
Morgen gezond weer op en is dit experiment klaar. Wat was het moeilijkste? Dat iedereen om je heen verwacht dat je bereikbaar bent.
Dag 5
#helloworld Resultaat: 25 ongelezen mails (6 niet meer relevant) en 10 gemiste oproepen (3x van dezelfde gefrustreerde persoon). Valt mee.
Lisa Dupuy, student aan het University College in Maastricht, leefde vier dagen zonder mobiel, mail en internet. “Ik heb een heel diepe gedachte die ik jammer genoeg niet met de rest van de wereld kan delen.”
Dag 1
We gaan van start. Gisteravond heb ik mezelf officieel uitgelogd d.m.v. een status-update op Facebook: “offline for 4 days!”
Mijn beltegoed is gisteren toevallig (echt!) opgegaan. Toch maar besloten op te waarderen, want je weet ’t nooit…
Niet de tijd checken op je mobiel; gebruik daar je horloge maar voor.
Broerlief zit thuis achter de laptop. Uit reflex wring ik me naast hem – “Laat mij nou ook gewoon even…. Eh, nee laat maar.”
Schrik wakker van een trillende telefoon. Leuk hoor, nachtelijke sms’jes, maar alleen als ik mag reageren. Laat mij nu maar lekker slapen.
Dag 2
Hé, een boek! En een ligstoel, een zonnetje, een colaatje… hoezo, zap-cultuur? 3 uur en plus-200 bladzijden verder. Zonder doorklikken of inloggen, heel relaxed.
Ik had net een heel diepe gedachte, iets over walvissen. Die kon ik dus jammer genoeg niet met de rest van de wereld delen.
Ik ben zo slim geweest om al eerder plannen te maken voor vanavond. “We bellen later wel over precies hoe en wat.” Nou, niet dus.
Maar ik heb besloten dat a) de huistelefoon geen ‘social medium’ is, en b) opnemen een passieve actie, dus toegestaan. De plannen gaan door!
En een vriendin namens mij laten sms’en is vals spelen voor een goed doel: anders staan we zonder vrienden in de kroeg.
Dag 3
’s Ochtends rustig opstarten: hotmail, webmail, Twitter, Facebook. Van mijn dagelijkse routine is niets meer over.
Een dagje zon en water, daar heeft een laptop gelukkig niets te zoeken. Het boek is ondertussen bijna uit.
Ik heb het niet meer- wat gebeurt er in de wereld?! De NOS is prima, maar ik mis mijn geliefde, revoluties teweegbrengende Twitter timeline.
Mijn internetgedrag is een kwestie van alles-of-niets. Als ik een e-reader wil lezen zit ik al bijna in mijn Inbox. Een schijnbeweging! (of een schwalbe)
Ik heb een ware, on-Twitteriaanse #hashtaghaat ontwikkeld. Want #zegaannergensover, #zograppigzijnzeniet en #waaromheeftSpitszeook?!
Dag 4
Enkele sluwe vrienden proberen me te bereiken via mijn broer. Zit die trouwens altijd zo aan het scherm geplakt? En ik dan ook?
Mijn mobiel ligt nu ergens, in een lege vaas ofzo. In ieder geval niet voor het grijpen. Uit voorzorg.
Mis ik het wel, mis ik het niet?
Ik moet wel een goede one-liner hebben straks, als terugkom-tweet. Misschien gewoon kort en krachtig, zoals de Terminator: “ I’M BACK!”
