Zondagochtend vroeg ben ik teruggekomen van een week in Nepal, waar ik een conferentie over het maken van jeugdprogramma's voor radio en televisie mocht bijwonen en twee presentaties gaf. Die gingen over fondsenwerving en hoe je een evenement organiseert. Veel van die 'broadcasters' zijn begonnen met een startbudget van het in Amsterdam gevestigde Free Press Unlimited, maar moeten daarna hun eigen broek ophouden. Dat is niet altijd even makkelijk, als je onafhankelijk en objectief wil blijven, in vaak corrupte landen.
Bloglezer Wim blijkt dit soort informatie weinig interessant te vinden en vroeg of ik meer over de huidige onrust op de HU wilde schrijven. Ik antwoordde te snel, waardoor er typfouten in mijn reactie staan. Ik belde enkele ex-collega's, die zeiden dat er op zo'n moloch als de HU altijd ergens wel onrust is. Dat zijn misschien de vele managementwisselingen, tegenvallende scores in de steeds belangrijker gevonden lijstjes of hoe je eensluidende scriptiecriteria krijgt.
Dat hangt sterk af van opleiding, instituut en faculteit. Op de een loopt het soepeler dan bij de ander. Dat hangt altijd af van de leidinggevenden op dat moment. Daarom is het aannamebeleid cruciaal. Daarover wordt nog steeds te licht gedacht. Het is soms gaten vullen en maken van verkeerde keuzes.
