De afgelopen maand werd ik overspoeld met nieuws, omdat ik gebruik maakte van aanbiedingen om twee weken gratis een krant uit te proberen, zodat er ‘s morgens vier in onze brievenbus lagen. Het is trouwens leerzaam om de verschillen in berichtgeving te zien, maar te veel om allemaal door te geven.
De kop van een artikel in de Volkskrant van journaliste Somajeh Ghaeminia (1981) is ‘Nederland vertrouw op je cultuur’. In de eerste alinea schrijft ze dat Nederlandse ouders in hun opvoeding eerlijkheid, rekening houden met anderen en rechtvaardigheid het belangrijkste vinden.
In sommige gevallen staat dit lijnrecht tegenover de Marokkaanse cultuur, waarbij solidariteit boven eerlijkheid komt. Een veroordeelde Marokkaanse jongen ontkent bijvoorbeeld een diefstal waar hij en zijn broer bij betrokken zijn met overduidelijke bewijzen. Dan is hij liever niet eerlijk dan niet solidair. Ik heb dit van een Amsterdamse politieman.
Nederlandse ouders willen hun kroost zelfvertrouwen meegeven, opdat ze kansrijk en betekenisvol de ander en de wereld tegemoet zullen treden, aldus Ghaeminia. Op haar tiende vluchtte ze uit Iran, na de Islamitische revolutie en kwam in een samenleving die blaakte van zelfverzekerdheid, openheid en kracht. Volgens Ghaeminia is Nederland sterker dan dat het denkt en hoeven we niet bang te zijn om contact te hebben met vluchtelingen.
