De kruitdampen van het startschot zijn opgetrokken bij Place2BU, het jongerencomplex in Leidsche Rijn waar studenten, starters, ex-daklozen en statushouders op een kluitje wonen. Op de hoek staan ook nog eens de Skaeve Huse voor overlastgevers. Studenten voelen zich prima thuis in die mengelmoes.
‘Blijf daar maar uit de buurt’, luidt het vriendelijke doch dringende verzoek van de sociaal beheerder van het complex. De robuuste man, Rob Klunder heet-ie, wijst naar de zeven met omheiningen afgesloten Skaeve Huse. Op het afgezette terrein wonen mensen die, wegens hun gebrekkige sociale vaardigheden, zo veel overlast in normale buurten veroorzaken, dat ze daar niet meer kunnen wonen.
Rob loopt over het pleintje richting een provisorisch ogend kantoortje midden op het complex van Place2BU. Het centrale gebouw is nog niet af. Het heeft wel een ruimte met wasmachines, maar er moet nog meer bij, zoals sportgelegenheden. Op het in mei opgeleverde complex aan het randje van Leidsche Rijn leeft, naast de Skaeve Huse-bewoners, een potpourri van studenten, starters, jonge statushouders, voormalig daklozen en jongeren met sociale en psychologische problemen. Een klein eenpersoonsstudiootje en een leeftijd tussen de 23 en 27 jaar zijn de spaarzame dingen die de bijna vijfhonderd mensen met elkaar gemeen hebben. Op deze manier wil de gemeente de woningnood in de stad aanpakken.
In de beginfase van het project ging het wel eens mis, vertelt Rob. ‘Toen moesten we veel brandjes blussen. Er was soms geluidsoverlast door feestjes.’ Na een paar incidenten zoals vechtpartijen en een uitzetting werden maatregelen getroffen. ‘De politie patrouilleert een paar keer per dag. Maar ze hebben niet overdreven veel werk.’
Noedels
Het woonproject is hot, er is een wachtlijst, zegt Rob. Mensen worden gescreend door een uit bewoners bestaande toelatingscommissie. Rob: ‘Het doel van dit project is dat mensen een bijdrage leveren aan de gemeenschap en elkaar helpen. Het maakt niet uit of je in magazijn werkt of geschiedenis studeert.’
De beheerder ziet dat steeds meer culturen vermengen. ‘Zo zag ik gisteren een Turkse man en een studente samen noedels op een bankje eten.’
Tijd om de woonblokken te ontdekken. Ze zien er van buiten kleurrijk uit en het puntdak oogt als een frivole finishing touch. Maar de bouwomgeving van het complex, met het nieuwe Leidsche Rijn-hart vol in ontwikkeling, geeft het aanzicht van het blokkenscala ook iets grauws en sobers. De woontorens, het zijn er vier, hebben vijf verdiepingen. De gangen op de etages zijn smal en simplistisch, maar in een poging de corridors wat op de fleuren zijn kekke posters op voordeuren geplakt of deurmatten neergelegd. Sode mmigen drogen was drogen aan een wasrek in de gangpaden. De studio’s hebben een keukentje en een badkamer. ‘Als je het slim inricht, is het allemaal niet zo krap’, zegt de 24-jarige Michelle Middendorf.
Botsen
Elke etage heeft een gemeenschappelijke ruimte waar ze soms feestjes vieren of met elkaar eten. ‘We hebben laatst de verjaardag van een Iraans meisje gevierd, dat hier helemaal alleen is’, zegt Annemiek Huitema (25), die integrale veiligheidskunde aan de HU studeert. Ze is zesdejaars en na omzwervingen via Lombok en Lunetten is ze aan het Amsterdam-Rijnkanaal neergestreken. ‘Ik wilde zelfstandiger wonen en ben heel blij met een eigen studio. Ook het project is mooi, je doet iets voor de maatschappij. Dat wilde ik graag, want mijn twee vrijwilligersbaantjes liepen op z’n eind.’ Ze helpt statushouders vooral met ‘kleine dingen’. ‘Met de taal, of ik vertel over onze cultuur. Soms laat ik stukjes van Utrecht zien.’ De vermeende overlast is achter de rug, merkt Annemiek – naar eigen zeggen is ze één van de weinige HU-studenten. ‘In het begin hoorde je wel eens wat, maar als je daar niet tegen kan, moet je hier niet gaan wonen.’ Dat vindt ook ex-student Jeroen. ‘Als je vijfhonderd man met verschillende achtergronden en waarden bij elkaar zet, botst het weleens. En er wonen alleen maar jongeren, dus je kan niet verwachten dat het altijd stil is.’
Manal Bouhaddane (25) uit Utrecht woont pas anderhalve week op het complex. ‘Het zoeken naar kamers met huisgenoten was een ramp. Ik bleef maar zonder succes hospiteren’, aldus de vierdejaars studente International Communication & Media. ‘Toen kwam ik dit tegen. Natuurlijk had ik via het nieuws meegekregen, dat het hier soms onrustig was. Maar het bevalt goed, nu nog mensen leren kennen.’
