Na 24/7 CNN aan te hebben gehad, zit het Key Race Alert deuntje in mijn trommelvliezen gegraveerd. Dit jaar (en voorgaande jaren) werd het weer tijd voor de Amerikaanse bevolking om te kiezen tussen twee vuren. In dit geval Joe Biden en Donald Trump.
Ik kan een hele lijst opnoemen aan aspecten van deze verkiezingen die mij zijn opgevallen. Zoals het feit dat de jeugd van kleur (Afro Amerikanen, Latino’s, Asians etc.) ervoor heeft gezorgd dat Biden er vandoor is gegaan met de winst. Maar ik focus even op iets specifieks.
Na Biden’s overwinning, stond mijn Instagram tijdlijn vol lovende woorden, vooral gericht tot vicepresident Kamala Harris. Zij is de eerste zwarte, Aziatische, vrouwelijke vicepresident van de VS. Maar voor ik hier verder op in ga, duiken we eerst even in het controversiële verleden van Biden.
Joe Biden heeft (net als Trump) een waslijst aan zaken waarin hij wordt beschuldigd van seksueel wangedrag. Daarnaast heeft hij veel controversiële uitspraken gedaan als het gaat om het recht op een abortus. Ook noemde hij de-segregatie ‘gevaarlijk omdat zijn kinderen kunnen opgroeien in een raciale jungle‘. Ook zou hij verschillende homofobe en transfobe uitspraken hebben gedaan tegen de LHBTQI+ gemeenschap.
Zoals eerder genoemd is het een kwestie van twee vuren, aangezien de lijst van Trumps racistische, fascistische, islamofobe en homofobe opmerkingen vele malen langer is dan die van Biden. En daarbij heeft Biden verschillende standpunten die kunnen bijdragen aan de welvaart en een goed werkend zorgsysteem in Amerika en daarbuiten. Waaronder het vergroten van de gezondheidszorg, investeren in onderwijs en het opbouwen van relaties met (oude) bondgenoten.
Maar verdienen Biden en Harris de hoeveelheid lof die zij ontvangen na de verkiezingen? Onschuldige burgers in het Midden-Oosten blijven gebombardeerd worden. En Amerikaanse burgers zullen nog steeds niet kunnen profiteren van sociale zekerheid en volledige raciale gelijkheid. En het rechtssysteem, kiessysteem en onderwijssysteem zijn nog steeds gebaseerd op segregatie en racisme.
Nou denk je vast: gelijkheid? En Kamala dan? Nou, maak kennis met: tokenisme.
Tokenisme is een vorm van performatief activisme waarbij organisaties en overheidslagen symbolische inspanning voor gelijkheid leveren. Hierbij worden mensen uit gemarginaliseerde groepen in bepaalde functies geplaatst, waarbij zij nog steeds hun eigen en andere gemarginaliseerde groepen onderdrukken.
Kamala Harris is hét voorbeeld van tokenisme. Zij mag dan wel de eerste zwarte, Aziatische, vrouwelijke vicepresident van de VS zijn, ze is ook een grote hypocriet. Harris heeft tijdens haar tijd als Top Cop bijgedragen aan de veroordeling en opsluiting van meer dan 1500 mensen, vanwege het bezit van marihuana. Toen ze hier naar gevraagd werd, antwoordde ze lachend: ‘ Half of my family is from Jamaica.’
Ook hield ze bewijs achter in een zaak waarbij een onschuldige man stierf aan de doodstraf. Dit bewijs kwam pas aan het licht toen het haar door de rechtbank werd opgelegd.
Harris zal bijdragen aan een overheid die wereldwijde macht heeft om kwetsbare groepen en volkeren uit te schakelen voor ‘hun eigen welvaart.’ Onder het mom van Amerikaans imperialisme op het zuidelijk halfrond, witte suprematie en zionisme.
Het is belangrijk om als mensen, maar ook als Nederlanders kritisch te zijn op vormen van tokenisme. Ook straks in maart, in ons eigen land.
Ook interessant: In Amerika zijn studenten blij met Biden, en daar hebben ze goede redenen voor
