In deze serie vertellen studenten over hoe ze het doen: alsmaar thuiswerken. Vandaag Kim van der Klift. Ze is negentien jaar, woont in Utrecht, doet haar bachelor Journalistiek aan de HU en studeert geschiedenis aan de UU. Maar momenteel heeft ze haar studie geschiedenis op pauze staan. ‘Het voelde alsof ik in een sneltrein zat en overal langs raasde. En nu is het een stoomtreintje. Ik kachel rustig aan, kijk een beetje om me heen en stap af en toe lekker uit.’
Hoe was het om twee studies te volgen vanuit huis?
‘Een zere kop en pijnlijke ogen heb ik die periode in ieder geval genoeg gehad. Ik rolde mijn bed uit en kroop achter mijn bureau. Vervolgens ging ik van de ene meeting, werkgroep of hoorcollege in de andere. Vaak hoorde ik tegen het einde van de middag gerommel en geklets. Iedereen was hier klaar voor die dag en dan zat ik nog te werken. Ik had geen tijd meer voor leuke dingen en mensen. Ik zat niet lekker meer in mijn vel.’
Wat heb je nodig om thuis te kunnen studeren?
‘Weinig. Mijn mobiel gaat op vliegtuigstand, ik doe oortjes in, muziek op en klaar. Ik heb ook geen speciale thuiswerkplek gemaakt. Na verloop van tijd was ik uitgekeken op mijn kale muren en heb ik fairylights en foto’s opgehangen. Boven de gootsteen hangen ook foto’s van vrienden, vakanties en andere herinneringen. Als ik naar ze kijk, weet ik dat die tijden er ook weer aan komen.’
Je bent even gestopt met geschiedenis. Bevalt dat?
‘Er is een wereld van vrije tijd voor me opengegaan. Eerder was ik chronisch vermoeid. Ik stond op rond een uur of negen, studeerde tot vier uur en moest dan echt even slapen. Daarna studeerde ik verder en rond een uur of tien was ik opnieuw helemaal op. Mijn grootste vrijetijdsbesteding was slapen. Best een beetje treurig,’ lacht ze. ‘Ik voel me beter nu ik leuke dingen kan doen.’
Wat zijn die ‘leuke dingen?’
‘Mensen zijn vaak zo negatief over alles wat je niet kunt in deze tijd. Maar er is genoeg te doen: ik maak vaak een wandeling buiten, drink een kopje thee met vrienden of doe een bordspel. Op het gebied van sporten ben ik een enorme Sjaak Afhaak, maar ook dat zou ik graag meer doen.’
Toch moet ik toegeven dat ik ook dingen mis,’ zegt ze terwijl ze naar haar ‘Veritas-muur’ kijkt. Die hangt vol foto’s van haar jaarclub, ontgroening en commissie. ‘Het draait er niet alleen om dom zuipen, maar ook om ontstressen. Je komt samen met je vrienden en kunt even je drukke leven achter je laten. Nieuwe mensen leren kennen mis ik ook. We wonen hier met z’n vijftienen en we kunnen best een aardig feestje houden. Maar na zeven maanden heb je elkaar wel een keer gezien.
Toch mag ik niet klagen, in mijn oude stoomlocomotiefje. Een beetje naar buiten kijken en af en toe lekker uitstappen. Het bevalt me goed zo.’
Ook interessant: Hoe overleef je de lockdown? Met wandelen!
