Het is weer zover: Lenny Kravitz roept op tot een liefdesrevolutie. Dat heeft de man in het verleden geen windeieren gelegd. Let Love Rule, Are You Gonna Go My Way, I Belong To You: wanneer Lenny liedjes over de liefde zingt, gaan zijn platen als warme broodjes over de toonbank. Verhaalt de charismatische muzikant echter over zijn politieke- of geloofsovertuiging, dan zijn we aanmerkelijk minder geïnteresseerd. Zijn vorige plaat Baptism (2004) haalde daarom weinig uit. Reden om voor zijn nieuwe album It Is Time For A Love Revolution weer ouderwets uit een warm vaatje te tappen. En dus klinkt er een jaren ’60-orgeltje op de achtergrond, zingt Lenny in de refreinen meerstemmig met zichzelf mee en is er een prominente plaats ingeruimd voor de elektrische gitaar. Rocken wil het echter niet. Kravitz klinkt uitgeblust en vonkt maar zelden. Het lijkt vooral alsof hij zélf liefde nodig heeft. Die is nu eenmaal niet te koop. En al helemaal niet in de cd-winkel.
Lifestyle