‘Techniek van Venus’ was de titel van de openbare lessen op vier april van Erik Puik, Anita Cremers en Remko van der Lugt, lectoren van het Kenniscentrum Productontwikkeling. Hun focus ligt op respectievelijk de technische, menselijke en creatieve aspecten van productontwikkeling. Van der Lugt wil gebruikers bij het ontwerpen van producten niet uit het oog te verliezen.
Jouw credo is: iedereen ontwerpt, maar niet iedereen is een ontwerper?
‘Iedereen maakt plannen voor nieuwe dingen. Een gebruiker van een afwasborstel kan niet tevreden zijn en bedenken hoe het anders moet. Dat is het gebruikersperspectief. Maar zo’n ding moet ook in een fabriek te maken zijn, tegen geringe kosten. De taak van de ontwerper is om al die, vaak conflicterende, eisen in een product te verenigen.’
Straks communiceert een pak melk via een chip met de koelkast over de bewaartemperatuur, opper je in je lezing. Je waarschuwt dat mensen het niet zomaar zullen accepteren dat automaten hun leven overnemen.
‘Ik ageerde daarmee een beetje op het college van collega Erik Puik, die een hoge pet op heeft van technische innovatie. Nieuwe technische vindingen kunnen natuurlijk bijdragen, maar ook onze wereld op z’n kop zetten. Dat kan ertoe leiden dat mensen dat niet meer pikken. Dan is een kabeltje zo doorgeknipt…‘
Om dat tegen te gaan moet bij het ontwerpen van producten de beleving van mensen niet vergeten worden?
‘Inzicht in de belevingswereld van de gebruikers en de toepassing van techniek moeten parallel lopen bij de ontwikkeling van producten. Anders kan je een product maken waar de mensen niet op zitten te wachten. Ik heb een ingewikkelde telefoon die veel kan. Maar bellen en tegelijkertijd mijn agenda checken kan weer niet, terwijl ik dat juist graag wil.’
De computer is funest voor het creatieve ontwerpproces, zeg je. Moeten we terug naar het schetsboek?
‘Dat was natuurlijk gechargeerd. Maar in essentie is het zo dat het werkelijke conceptualiseren niet door de computerprogramma’s wordt ondersteund. Uit onderzoek blijkt dat je bij het ontwerpen op de computer al snel blijft steken bij een enkel concept dat steeds verfijnd wordt. Vooral de undo-functie bij die programma’s, die de laatste handelingen ongedaan maken, is dodelijk. Daardoor ontstaan perfecte tekeningen in plaats van dat ze helpen fundamentele problemen bij het ontwerpen op te lossen. Het is de ambitie van het lectoraat om de voordelen van de computer te combineren met de kwaliteit van het schetsen.’
