Jarenlang stond het leven van Rechtenstudent Anna Tschur (28) stil en was ze vooral aan het feesten. Na haar deelname aan het tv-programma Dames in de Dop is dat anders. Ze vertelt over de serie en de minor Project van je Leven, die haar hielp om structuur te vinden.
Dames in de Dop is een realityprogramma waarin ‘rebelse en ongemanierde’ vrouwen leren hoe ze zich als een ‘echte dame’ moeten gedragen. Ze wonen samen in een streng opleidingskasteel en krijgen lessen in etiquette, verzorging en discipline. De deelneemster met de grootste transformatie wint 25.000 euro. Anna kwam tot de finale, maar ging er niet met de prijs vandoor.
Gecast via Insta
Totaal onverwacht werd Anna een jaar geleden via Instagram benaderd om mee te doen met het programma. ‘Blijkbaar zag mijn pagina er zo uit dat ik een mogelijke kandidaat zou zijn, haha. Ik hou van extravagante feestjes, draag soms een doorschijnend pakje en plaats foto’s van mijn billen op Insta.’ Maar zo’n berichtje had ze niet verwacht. ‘Ik keek een aflevering van vorig seizoen en dacht: vinden ze me hier tussen passen? Ik studeer rechten en kom uit een net gezin. Lange tijd heb ik getwijfeld: wil ik met dit programma geassocieerd worden? Toch ging ik naar de casting, ik had wel zin in een uitdaging. En ik gedroeg me precies zoals ik ben. Als zij vonden dat ik geschikt was, dan vertrouwde ik daarop.’
F*ck alles
Voor haar deelname stond Anna’s leven stil. ‘Ik had zeseneenhalf jaar een relatie, mijn ex-vriendin en ik woonden al degelijk huisje-boompje-beestje. Toen het uitging, veranderde dit. Ik dacht: f*ck alles. Ik deed waar ik zin in had, ging veel feesten, nam verschillende baantjes in het buitenland en stopte met studeren. Ik wist wel dat ik mijn rechtenstudie aan de Juridische Hogeschool in Tilburg wilde afmaken, maar ik had geen motivatie om tentamens te halen.’ Ze zat al in het derde jaar en hoefde alleen nog maar een minor, twee tentamens en een afstudeerscriptie te doen. ‘Ik kon het niet opbrengen.’
Structuur
Dat veranderde door Dames in de Dop. ‘Ik zat daar in juli twee weken in een huis zonder telefoon. Het waren lange, zware dagen, maar er zat wél structuur in. Elke ochtend moesten we ons om 9.00 uur melden. Dat vaste ritme gaf me ineens veel rust.’
Luisteren en opruimen
‘U hebt één mond en twee oren, dus we luisteren meer dan dat we praten’, zegt een van de etiquette-experts in het programma. De deelnemers leren van alles. Dat ze niet mogen schelden en vloeken, hoe je een servet op je schoot legt voordat je gaat eten, en dat je je kamer schoon moet houden. En hoe lang houd je een hand vast als je jezelf voorstelt? Maximaal drie seconden.
Anna: ‘Die etiquette-regels gaan over hoe je overkomt op anderen. Natuurlijk zijn die specifieke dingen als hoe je je vork neerlegt niet per se belangrijk, maar ik ben wel gaan denken: hoe kom ik eigenlijk over? En klopt dat beeld?’
Tijdens de weken in het kasteel had ze veel tijd om te denken. ‘Ik weet dat ik hersenen heb, waar die dan ook zitten,’ lacht ze. ‘En ik was al zo ver in mijn studie. Uiteindelijk doe ik het voor mezelf. Als ik een diploma heb, kan ik een goede basis creëren: een baan, een huisje. Daarom besloot ik mijn studie weer op te pakken.’
Naar de HU
In september begon ze aan de minor Project van je Leven aan de HU. ‘In die minor kies je je eigen leerdoel en ben je hoofdzakelijk over jezelf in gesprek met coaches. Door te onderzoeken waar je tegenaanloopt en waar dat vandaan komt, leer je niet alleen verder te komen in je project, maar ook in het dagelijks leven. Je denkt ook mee met doelen van klasgenoten. Mijn doel was: hoe haal ik het maximale uit mijn deelname aan het programma?’
Vaker ‘nee’ zeggen, ‘s avonds in het weekend ook gewoon eens thuis blijven en bewust kiezen met wie je omgaat: een aantal dingen die ze het afgelopen jaar heeft geleerd. Zowel zakelijk als persoonlijk dook ze een half jaar in haar ontwikkeling, met hulp van een coach van de HU: ‘Die zei bijvoorbeeld: je gaat lijken op de zes mensen waarmee je het meeste omgaat. Dat zette me aan het nadenken.’
Nutteloos
Rust, reinheid, regelmaat: haar nieuwe motto. Om dat te bereiken, begon ze in haar minor met een reflectiedagboek, iets wat ze nu ook aan anderen aanraadt. ‘Elke dag schrijf ik drie prioriteiten op. Soms groot, soms gewoon mijn bed opmaken en een blokje om.’
Ze ontdekte een patroon: de ene dag kon ze alles aan, de andere dag lukte niets. ‘Wij ADHD’ers denken vaak dat ze óf alles moeten doen óf niets kunnen. Maar er is een middenweg. Als je elke dag drie doelen stelt, dan voel je je niet nutteloos, maar zorg je er ook voor dat je niet te veel hooi op je vork neemt.’
Vrienden en ouders
Haar leven is veranderd, ook qua vriendschappen. ‘Ik zie nu vaker andere vrienden. Vanwege mijn studie, maar ook vanwege het feit dat ze beter mij mijn toekomstbeeld passen: vriendinnen die ik langer ken, die wat serieuzer zijn en waarmee ik ook een theethe kan doen in plaats van feesten. En we pakken een glaasje wijn in plaats van een fles wodka, haha.’
Ziet haar omgeving verschil? ‘Mijn vrienden zeker. Ze zien me minder vaak, maar áls ze me zien, merken ze dat het goed met me gaat. Met mijn ouders is dat iets ingewikkelder. Veel verandering gebeurt vanbinnen, en ik vind het soms nog lastig om me helemaal open te stellen. Maar op vakantie met mijn moeder heb ik veel met haar gepraat. Ze ziet dat ik heel bewust bezig ben mijn leven te verbeteren. Voor mijn ouders blijft het nog een beetje afwachten of ik het volhoud, ze zijn natuurlijk snel bezorgd. Maar als ik straks mijn studie afrond, weet ik zeker dat ze zien dat ik écht ben veranderd, en dat hun vertrouwen weer helemaal terugkomt.’
Tekst gaat verder onder de video.
Toekomst
‘Mijn carriereplannen zijn elke week anders’, zegt Anna lachend. ‘Vroeger dacht ik aan fiscaalrecht, maar nu vind ik arbeidsrecht leuker. En het lijkt me ideaal om drie dagen voor een baas te gaan werken, en twee dagen bezig te zijn met social media en fashion design.’
Op TikTok en Insta plaatst ze veel over wat haar bezighoudt. ‘Dat is vanalles. Over mijn geaardheid, mijn studie, en dan weer over haarproducten.’
Herkend
En is ze nu een bekende Nederlander, na haar deelname? Ze wordt in ieder geval wel herkend op straat. ‘Dat is echt niet normaal, ik had het niet verwacht. Het gebeurt elke keer als ik naar buiten ga. Soms willen mensen met me op de foto. Bijna altijd vind ik het leuk. En als ik er geen zin in heb, draag ik een koptelefoon. Dan hebben ze het meestal wel door.’
Ook op social media kreeg ze veel lieve reacties op haar deelname. Een haatberichten? ‘Die gingen dan over het programma zelf, niet over mij persoonlijk.’ Nadelen heeft haar deelname niet, vindt ze. ‘Soms vraag ik me af of ik niet een té positieve mindset heb, haha. Een beetje zoals die meme: ‘when someone says you’re pretty annoying, but all you hear is pretty.’ En natuurlijk vindt ze het jammer dat ze die 25.000 euro niet won. ‘Het was handig voor mijn studieschuld, maar ik vond het niet erg: wat ik eruit heb gehaald is veel waardevoller dan geld.’
