Voor sommige studenten is het leven meer dan blokken en bier drinken. In deze serie vertellen geestdriftige zielen waar ze belangeloos hun tijd aan besteden. Vandaag Bloeme: haar kleurboek wordt uitgedeeld aan 10.000 kinderen in Thailand.
Een hondje dat in de regen op straat ligt. Een Thais landschap. Een kindje dat de hond een stukje kip geeft. Bloeme Doens (25) tekende vijftien kleurplaten voor het kinderboek Mali finds a home. Ze schreef ook zelf de tekst. Het gaat over Mali, een zwerfhondje. Hij ontmoet een jongetje en ze worden uiteindelijk beste vrienden, al vindt zijn moeder dat eerst niet goed. Het boekje eindigt met de tekst: ‘Animals will always be there for you, are you going to be there for them?’
Tekst loopt door onder de video.
Het kleurboek wordt in Thailand uitgedeeld aan 10.000 kinderen tussen de 5 en 8 jaar oud. Hierdoor leren zij dat je goed voor dieren moet zorgen en dat dieren ook rechten hebben. Recht op veiligheid en eten en drinken bijvoorbeeld. Boeme: ‘En dat is belangrijk in Thailand, want daar zijn duizenden zwerfhonden- en katten, en je hebt de beruchte vleeshandel. Honden worden behandeld als grofvuil.’
Honours
Vlak voor corona zag de vierdejaarsstudent Creative Business dat de SoiDog Foundation studenten zocht. De internationale stichting helpt straatkatten en -honden in Thailand, met opvang, operaties en het koppelen aan een nieuw baasje. ‘Ik kende het niet, maar was meteen enthousiast.’
Ze kwam in contact met Annerieke, de vertegenwoordiger in Nederland. ‘Ze zochten nog iemand voor een kinderboekje. Ik dacht: leuk, ik houd van tekenen en van dieren.’
De coronapandemie kwam en Bloeme kon door mentale problemen niet beginnen aan het boekje. Haar studie ging voor. Begin 2023 pakte ze het project weer op. Ze schreef het verhaal dat door meerdere mensen (in Nederland en Thailand) moest worden goedgekeurd. Daarna begon het tekenen, waar ze in de zomer zo’n tien uur per week aan kwijt was. ‘Eerst zouden het waterverftekeningen worden, maar het budget bleek te klein om het in kleur te printen. Daarom werd het een kleurboekje. Dat kunnen de kinderen zelf inkleuren.’
Echt de lokale eigenschappen
De hond van Annerieke, die inmiddels is overleden, stond model voor de tekeningen. ‘Ze stuurde mij wel dertig foto’s. Omdat het kleurplaten moesten worden voor jonge kinderen, kon het niet heel gedetailleerd, maar het was fijn om een voorbeeld te hebben.’ Een medewerker van SoiDog in Thailand stuurde foto’s van de Thaise omgeving. De kleine steegjes met afval en planten, en de winkelketen 7-Eleven. ‘Zo heeft het boek ook echt de lokale eigenschappen van Thailand.’
Ze tekende eerst met potlood en daarna met een fineliner. ‘Ik ben een perfectionist dus ben vaak opnieuw begonnen.’ In de printshop in Utrecht scande ze alles in, en dat mailde ze naar het team in Thailand. Zij hebben de tekeningen digitaal overgetekend en de voorkant ingekleurd. Ook moest de tekst worden vertaald van Engels naar Thais.
Sieraden verkopen
Deze zomer wordt het boekje uitgedeeld op basisscholen in Thailand. Er was 2500 euro voor nodig om alles te printen. Annerieke verkocht zelfgemaakte sieraden in Nederland. Ze stuurde ze ook naar Thailand om daar te verkopen. Bloeme: ‘Ik heb de sieraden ook verkocht in Ananda, de spirituele winkel waar ik werk.’
Dit is zo vet, besef je dat wel?
‘Best grappig, ik sta er niet echt bij stil dat ik dit heb gedaan’, vertelt Bloeme. ‘Laatst liet ik wat tekeningen aan een vriendin zien. “Had ik al verteld dat ik dit boekje heb gemaakt?” Ze was zo enthousiast. “Dit is zo vet, besef je dat wel?” Het is ook echt heel cool dat ik een kleine bijdrage kan leveren aan het verbeteren van dierenwelzijn.’
Hondenmens
Het onderwerp gaat haar aan het hart, dat is wel duidelijk. De liefde voor honden stamt al uit haar kindertijd. ‘We hadden thuis altijd honden. Een windhond, een vuilnisbakkie, een jack russel. Honden zijn er altijd, geven zoveel liefde en zijn altijd blij om je te zien.’
Op haar 17e verhuisde ze met haar moeder naar Sint Maarten, waar haar stiefvader woont. Na twee jaar ging ze uit huis en trok ze in bij een vriendin. Daar had ze twee honden en een kat, en drie oppashonden. Ze zag ook veel straathonden. ‘Die kwamen altijd aanrennen als ik wegliep uit het restaurant waar ik werkte. Ik gaf ze soms de restjes te eten.’
Op Bali had ze anderhalve maand een pleegpup, Lunawaya. ‘Ze had maar drie pootjes, omdat ze was aangereden. En ze had een huidprobleem. Ik zag haar in het hokje en dacht meteen: jij gaat met mij mee. Het was zo’n schatje en was altijd bij mij in de buurt.’
Helaas kon ze haar niet meenemen naar Nederland. ‘Dat is een heel proces, met een visum, wachttijd en het kon niet in mijn studentenhuis. Dus ja, dat was even hard janken toen ik haar daar moest achterlaten en moest terugbrengen naar het opvanghuis.’ Het opvanghuis besloot haar zelf te houden, omdat ze zo lief was. Ze loopt daar nu dus de hele dag rond.
Het liefste wil ik tien honden
Als student had ze een uitlaathond, maar nu woont ze in een studio en is ze te vaak van huis om een hond te nemen. ‘Superjammer, maar dat komt later wel weer. Het liefste wil ik een groot stuk grond met tien honden. Oké, dat is wel heel veel. Misschien vijf, haha.’
Zelf naar Thailand
‘Ik zit na te denken of ik na mijn studie ook een paar maanden naar Thailand kan om voor zwerfdieren te zorgen. Naast SoiDog zetten ook andere organisaties zich in voor kwetsbare honden. Dat lijkt me heel waardevol werk.’
Zie ook de andere afleveringen in onze serie Zwaar gedreven studenten.
