Vanaf het vliegveld gaat er een grote weg naar Chisinau, de hoofdstad van Moldavië.
Aan beide kanten van de weg staat twee grote communistische woontorens.
Ze zijn trapsgewijs, zodat je het gevoel hebt de de stad naar binnen
wordt gezogen.
Van veraf ziet het er allemaal indrukwekkend
uit. Maar dichterbij valt de slechte staat van de flatgebouwen op. Je
ziet goed dat dit de hoofdstad is van het armste land van Europa. De mensen verdienen in dit land gemiddeld net iets meer dan 2000 euro.
Verbaast ben ik dan ook dat de taxichauffeur op het vliegveld 20 euro vraagt
voor een 15 minuten durend ritje naar de stad. Natuurlijk, hij wil even
snel geld verdienen, dat snap ik. Maar niet aan mij. Zijn collega
speelt er handig op in. 10euro? vraagt hij. Dat heb ik, samen met een Italiaanse toerist, er wel voor over.
De taxichauffeur is niet erg spraakzaam. Het enige wat die kwijt wil is dat hij wel een goed hotel weet. Prijs? 40, 45 euro. Per nacht! Vriendelijk bedanken we hem. Ik heb al een slaapplek geregeld via CouchSurfing en de Italiaan gaat in het centrum zelf wel opzoek naar een goedkoop onderkomen.
De
taxi zet mij voor het adres af. "Hier is nummer 13," zegt de chauffeur.
Maar daarna begint de zoektocht, ik moet naar nummer 13, appartement vier. Appartement zes heb ik gevonden, het huisnummer 15 ook, nummer 11 ook. Maar nergens appartement vier.
Toch
maar eens even vragen aan een voorbijganger. Eerst nog optimistisch in
Engels. Geen succes. Dan in het Roemeens/Italiaans. Ook niet. Wat was
vier ook alweer in Russisch… toch maar gewoon even op papier het
nummer laten zien. Dat werkt beter. Toch lastig, een land met twee
talen die ik allebei nauwelijks spreek.
De behulpzame voorbijganger gaat opzoek naar het huis, maar ook hij vindt niets. Dan toch maar eens bij nummer zes kijken, vier zal wel in de buurt zijn. En jahoor, daar is het. Direct komt Serghei, mijn CouchSurf, host naar buiten.
Vriendelijk
word ik naar binnen geloodst. Waar ben ik nu beland? vraag ik me af.
Het gebouw is vervallen. In de kleine keuken hangt een sterke geur van
uien, die zich subtiel door het hele huis heeft verspreid. Als mijn
ogen eindelijk aan het weinige licht zijn gewend, vallen de computers
mij op. Een prachtige flatscreen staat op een bureau, op het aanrecht staat een, iets wat oudere, laptop en in een andere kamer staat nog een computer.
Genoeg
werkplekken dus om mijn eindexamen werk voor de opleiding journalistiek
te maken. Alleen jammer dat er geen warm water is en een echte douche.
Twee weken back to basic!
